De dag na de eerste dag stond symbool voor de grote test: consistentie aanhouden. Niet alleen qua tijd bij het ontwaken en het immer zelfstandige ontbijtprepareren (niet vreemd hoor, maar op een vroeger tijdstip heeft dat invloed op het humeur), maar vooral bij het voortzetten van de motivatie om weerom de trein in te gaan en te hopen op een voorspoedige aankomst.
Na de bus weerom stipt aangekomen was in Heemstede-Aerdenhout, was de intercity richting Oost-Duitsland-aan-de-Oude-Maas (grapje voor de afkorting van station Dordrecht, die is namelijk ddr) ook stipt aanwezig. Het was weer traditioneel druk, maar van deze drukte kreeg ik niet veel mee: kennis op voorhand gaf dat ik te maken zou krijgen met een combi van een zesledige en vierledige VIRM en dat bracht mij naar de vierledige die achterin te vinden was (ik had ook de voorste kunnen nemen, maar puur vanuit oogpunt m.b.t. de overstap was dit het efficiëntst). Deze was zoals verwacht een stuk leger dan het middenste deel, maar als eenmaal Leiden Centraal aangedaan wordt, verandert dat rigoureus.
Een collectie aan treinen die Heemstede-Aerdenhout eerder op de dag aandeden waren ook vertraagd, maar echt ernstig waren die vertraginkjes niet, met een variëteit van één à drie minuten per enkeling. Eén zo'n trein die een vergelijkbare vertraging zou oplopen was de sprinter naar Den Haag Centraal (vanuit Haarlem) die ik normaliter nooit zou kunnen halen, net als de vorige keer. De vertraging die deze trein had bestond uit bijna twee minuten en bij het betreden van de trappen zag ik deze sprinter net aankomen. Dit maakte de weg vrij voor een tijdwinst van 10 minuten richting Den Haag Centraal (en daarmee een kwartier richting Gouda en verder). De intercity naar Utrecht was weerom wachtende met een zelfde type materieel als gisteren.
De rit terug ging opzettelijk anders: ditmaal dezelfde route terug, alleen met andere treinen. De sprinter naar Den Haag Centraal vanuit Utrecht Centraal deed plichtbewust haar dienst, in een redelijk gevulde gezelligheid aan allerlei soorten mensen - van dames in jurken tot de cliché-zo-geklede zakenmannen. Bij de overstap doemde twijfel op: zo bijzonder frequent zijn de treinen in Den Haag Centraal voor in de richting Amsterdam Centraal nu ook weer niet (zeker m.b.t. intercity's) maar het werd een vlotte overstap met de sprinter naar Haarlem. Nog vóór Leiden zag ik de intercity naar Lelystad voorbij stormen, die ik ook in Den Haag Laan van NOI had kunnen nemen. Dat maakte uiteindelijk niet zoveel uit, want in Sloterdijk zou ik dan alsnog vijfentwintig minuten extra moeten reizen met de sprinter naar Zandvoort. Deze sprinter naar Haarlem reed lekker door, dichter bij huis en ik besloot de trein te verlaten in Heemstede-Aerdenhout, omdat ik vreesde de aansluiting in Haarlem te missen. Het bleek achteraf dat ik de trein naar Zandvoort toch kon halen met een verrassende vertrektijd van 19:44 in plaats van de gebruikelijke :39 - het doet me een beetje denken aan die tien minuten die de trein naar Zandvoort in Haarlem moest gaan wachten om een goederentrein voorrang te geven. Zou het dan nu nog steeds...?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten