woensdag 22 juli 2015

16 juli 2015 - Pendelen (deel 4)

De IC naar Dordrecht is een haast mythische verbinding: het blijft een raadsel hoe deze trein toch de voorkeur krijgt boven een snellere, efficiëntere intercity naar Den Haag Centraal met ook nog eens minder overstaptijd. Het antwoord is simpel: er is een bus en die bus geeft een zo kort mogelijke overstap op de trein richting Dordrecht, en, zoals ik ontdekt heb in de afgelopen week, biedt een overstap op de onmogelijke sprinter vanuit Haarlem toch een mogelijkheid op aankomst vóór 9 uur, met een reistijd van iets meer dan anderhalf uur. Niet alleen puur dienstregelingsgericht is deze mythisch, de treinen zelf zitten ook vol met verrassingen. Alleen maar Virms kunnen allicht wat saai zijn en zelfs kunnen ze een wat afkeurende bijsmaak opwekken als ik hier spreek over de eerste generatie kunstlederen stoelen, maar deze treinen zijn net als grote hoge toverhoeden met steeds weer nieuwe verrassingen.

Zo vandaag ontdekte ik het bestaan van een kraan achter de kraan van het gehandicaptentoilet (de klapstoeltjeszijde). Een heus waterkraantje met afdroogpapiertjes, met toch tweehonderd liter reservewater aan boord. Da's niet niks voor zo'n trein! Het deurtje werd geopend door een ervaren conducteur die deze geheimpjes - waar niet iedere conducteur overigens van af weet - wilde delen aan een conductrice in opleiding. Daarna ging nog een deur open aan de zijde van de schuifdeur die rijtuigen van elkaar scheidt. Deze deur is groter en deze bevat een noodladder met reservelampen en ander evacuatiemateriaal.

Deze 'geheimpjes' waren volledig nieuw voor mij, maar zulke verrassingen binnen deze Virms, zoals onder meer de aanwezigheid van sleutelgaten in stoelen, roepen bij velen vragen op. Zeg nu zelf - zou je jezelf ook niet afvragen waarom er in hemelsnaam een sleutelgat in nota bene een losse stoel zit? Het antwoord daarop is dat deze dient voor het openen van de deuren voor de lift. Jazeker, de Virms (niet de gemoderniseerde, want bij de gemoderniseerde zijn deze eruit gesloopt) hebben heuse liften die zich tussen de trappen bevinden. Deze liften waren er om de kar van de toenmalige railcatering te kunnen verplaatsen binnen de dubbeldekker.

Het mysterieuze sleutelgat...

De reis: de IC naar Dordrecht (mijn trein zodoende) rijdt met een minuut vertraging binnen, maar de sprinter naar Den Haag doet hetzelfde. We rijden synchroon met deze trein en dat duidt erop dat de aansluiting dáármee vergeten kan worden. Ik besluit te wachten op de sprinter van 10 minuten later en niet te kiezen voor de metro. De metro mag weliswaar eerder aankomen, de sprinter vertrekt eerder. Het maakt allemaal niets uit toch, want de overstap op de intercity naar Amersfoort Schothorst blijft ruim.

De intercity naar de 'nastadshalte' van Amersfoort is leeg in het voorste rijtuig (van de zes), maar erg verwonderlijk is dat niet toch. Wat wel verwonderlijk is, is het motorgeluid van de DDZ die naast mijn trein komt parkeren, deze klinkt als een flinke diesel en dat is toch wel apart voor een elektrisch aangedreven trein.

Op het traject Den Haag-Gouda bevind ik mij in een gemoedstoestand dat zweeft tussen wakker en slapend, dat niet zo goed weet wat het aanmoet met zichzelf. Dit is een typisch geval van vechten tegen de slaap, maar de slaap overwon en ik sliep door mijn halte (Gouda) heen. Het fluitsignaal deed mij ontwaken, maar vluchten had geen zin meer - de deuren gingen reeds toe. De trein vertrekt en ik ben de pineut. Nu heb ik praktisch een uur speling: tijd van vertrek in Gouda is net voor kwart voor negen en omdat de uiterste aankomsttijd bij het werk op 10 uur ligt heb ik een uur om deze fout te herstellen. Het bleek toch niet zo makkelijk te zijn en het blijkt maar weer dat een uur eigenlijk niets waard is. Het 'dure' tochtje naar Utrecht Centraal (dat me niets extra's gekost heeft qua geld) heeft 20 minuten geduurd en dat moet dan ook nog eens terug! In Utrecht Centraal moest ik zodoende als de wiedeweerga een trein terug zien te pakken, maar 9292 raadt mij de IC naar Den Haag van 19:14 aan, welke daarna een ronduit waardeloze aansluiting op een bus heeft van 09:48 met een aankomsttijd dat tegen de 10 uur aanzit, m.a.w.: ik zou te laat gaan komen, en dat na drie dagen!

Toch kijk ik verder dan 9292 aan laadtijd heeft op het wifinetwerk en ik zie dat in Utrecht er twee intercity's naar Gouda vertrekken, vlak naast elkaar: één om 08:59 naar Den Haag en één om 09:02 naar Rotterdam. Deze waren waarschijnlijk eerst gekoppeld aan elkaar en ontkoppeld in Utrecht Centraal, beide afkomstig uit Amersfoort Schothorst, want mijn trein werd, sterker nog, zelfs gecombineerd te Utrecht, wat meer tijd in beslag zou nemen. Kostbare overstaptijd, als je je bedenkt dat de overstaptijd maar één minuut bedraagt, om van spoor 11 naar 8 toe te komen. Dat vroeg om tempo en naast een hevig gefrustreerde dame heb ik de trein alsnóg kunnen halen op het moment van sluitende deuren. Het eerste wonder was geschied - nu nog een tweede wonder, namelijk een geschikte aansluiting met een bus.

9292 probeert me een bus aan te smeren die een andere route heeft dan waar mijn halte ligt 'omdat het op loopafstand ligt' (toch 10 minuten lopen), maar ook nu weer kijk ik naar de voorgaande bus en die vertrekt om 09:22. Erger zou het niet meer kunnen deze ochtend: drie aansluitingen van minder dan vijf minuten, waarvan twee die slechts één minuut behelsen... eenmaal in Gouda om 09:21 besloot ik - hóógst uitzonderlijk - het flink op een rennen te zetten voor de bus die al klaar stond voor vertrek, maar ik kon er nog in omdat instappers nog geholpen werden door de chauffeuse. Mijn ochtend was weer gereed en ik was tegelijkertijd alweer klaarwakker.

De terugrit was ironisch een zonder geschiedenis. Enige opmerkelijke dat te melden viel was de plotselinge aanwezigheid van bus 6 die gepland stond om 18:26 - deze kwam aanrijden om 18:04, vrij hevig vertraagd en al. De bus scheen ook nog eens 10 minuten nodig te hebben om van de laatste halte vóór het station, naar het station zelf te komen. Daar schrappen we fijn vijf minuten van af en ik kon de intercity naar Den Haag nemen. Van daaruit werd de intercity naar Amsterdam (via de Oude Lijn) gekozen in de hoop nog een aansluiting in Heemstede te krijgen (bij aankomst kwam ook de bus aan, m.a.w. aansluiting onhaalbaaar) en daarna in Haarlem kreeg ik weer een teleurstelling waarbij ik exact 30 minuten kon gaan wachten op de eerstvolgende trein naar Zandvoort van 19:44. Ja, mijn vermoeden omtrent deze trein werd bevestigd: deze trein kwam aan om 19:38, een minuut vóór de oorspronkelijke vertrektijd van 19:39 om de halfuurcadans aan te houden. Er kwam inderdaad weerom een goederentrein vanuit Beverwijk voorbij stormen tussen spoor 1 en 3, maar alles beter dan 10 minuten stilstaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten