vrijdag 31 juli 2015

24 juli 2015 - Zoetermeer - Scheveningen (toch wel weer pendelen)

Vandaag, vrij uitzonderlijk - omdat het vandaag vrijdag is, dan werk ik niet - ga ik weerom naar Gouda, ditmaal in de middag, omdat ik extra hulp nodig heb bij het opzetten van dingen die nodig zijn voor het werk. Tegelijkertijd is er een bedrijfsbarbecue op deze dag, wat maakt dat ik niet onnodig veel extra betaal. In de ochtend ga ik niet, want ik heb niet zoveel zin om drie uur daar te zitten als het werkt, dus ga ik nog ergens heen in de buurt en dat wordt Zoetermeer. Dat verblijf zal niet lang duren, maar het gaat een beetje om het rondkijken (zoveel is er nu ook weer niet te zien).

De bus naar Heemstede-Aerdenhout (vanuit Zandvoort natuurlijk) had een kleine verrassing: een grijs parkietje (met baasje). Deze reageerde niet op de OV-chipkaart - jammer. In Heemstede-Aerdenhout had ik ondanks een knullige minuut vertraging toch nog de mogelijkheid om over te stappen op de sprinter naar Den Haag, terwijl een achttal minuten later de intercity naar Dordrecht zou komen - mijn reguliere trein in de ochtend. Ik besloot te kiezen voor de sprinter (onlogische keuze toch), maar uiteindelijk zou deze het beste uitkomen: de trein van de onmogelijke overstap is precies deze zelfde sprinter naar Den Haag en dat zou betekenen dat de intercity naar Dordrecht die dan achter mij rijdt logischerwijs dus op hetzelfde moment aan zou komen te Laan van NOI. Er is qua tijd in ieder geval van geen verschil, maar bij aankomst is het deze sprinter die aan de kant aankomt waar de tram naar Zoetermeer vertrekt. Zodoende hoef ik geen trappen af en op en hoef ik evenmin een mensenmassa tegemoet aldaar, al is het nu in de dalperiode en dan is het natuurlijk wat rustiger dan normaal.

Het is rustig te Laan van NOI - lijn 3 reed al niet en de tram van lijn 4 was net weg.

In Zoetermeer kwam ik nabij halte Centrum-West nog een reliek van de tijd van de Zoetermeer-Stadslijn tegen: een blauw NS-haltebord! Viezig geworden en wat gevandaliseerd, maar dat tezamen met een volgegroeid perron dat overgebleven is, maakt het toch nog wat historisch, alhoewel alles gebouwd is in het tijdperk van na de Oorlog.

Onder Zoetermeer bevindt zich ogenschijnlijk een heel netwerk aan tunnels en andere ondergrondse (parkeer-)verbindingen. Doet me denken aan Louvain-la-Neuve in België...
Je hebt schuifdeuren en je hebt... euh, geen deuren.

De barbecue vond plaats in Scheveningen (ik ging daar heen met de auto, niks OV) en het was een gezellig avondje. Ik werd nog uitgenodigd om wat verder te drinken rond 11 uur, maar ik bedankte omdat ik nog met de trein naar huis toe moest. Niet alleen de trein toch, want de tram is natuurlijk fundamenteel voor een plek als Scheveningen. Deze tram (tram 9) zat barstensvol richting Den Haag Centraal - als sardientjes zaten we tegen elkaar aan gepropt en dan is het nog wonderlijk dat iedereen meekon. Dat óók nog eens op het tijdstip van 11 uur! Te Den Haag Centraal ging bijna iedereen eruit - ik ook.

Het is bijna angstaanjagend hoe weinig treinen er rond dit tijdstip vertrekken vanaf Den Haag Centraal. Van de drie vertrekborden was er slechts één helemaal gevuld...

De trein naar Amsterdam Centraal was een oude vierledige VIRM, klassieker kan het haast niet. Eenmaal in deze trein schoot er een golf aan opluchting door me heen: ik ben precies op het goede moment weg gegaan in Scheveningen: ik kwam aan en deze tram van 23:20 had als aansluiting de trein van 23:44 naar Amsterdam Centraal. Deze intercity heeft op haar beurt weer een aansluiting op de sprinter naar Zandvoort 0:39, welke de laatste trein van de dag is. Drank misleidt en gelukkig ben ik er niet zo een die lol in het dronken raken ziet...

Wat ik nu zie is toch wel apart: drie conducteurs staan bij de sprinter naar Weesp aan eerste deur om iedereen preventief vóór het instappen te controleren... Op een kopstation is dat sowieso effectief, maar op ander station zal dat truukje niet werken. Een groepje met twee dames en een man met nichterige stem vraagt zich zich in de trein naar Amsterdam af waar ze zijn. Ik antwoord dat ze in Heemstede zijn, maar vast omdat ze wat aangeschoten zijn komt dat nog niet echt binnen. Het komt ook wel over als een station in the middle of nowhere in de nacht. Een perronnetje, het zou evengoed ergens in Friesland kunnen zijn, toegegeven. De 'wolkenkrabber' naast Heemstede-Aerdenhout doet echter weer vermoeden van niet, dus slaap lekker uw roes uit, zou ik zeggen...

Iets te overpijnzen

Hoeveel mensen zouden er eigenlijk zijn die geen aardbeien lusten? Ik ken ze niet en ik ben tot nu toe nog niemand tegengekomen die iemand kende die ze niet zou lusten... onderzoekswaardig!

23 juli 2015 - Pendelen (deel 6)

Wel eens een auto met het kenteken als NE-RD-666 gezien? Ik wel, vanaf vandaag...

De krant roept met grote kopletters 'Zo jong mogelijk, dat willen deze mannen' met een foto van een jongedame achter een raam met blinderingen, waarbij die jongedame één zo'n ding van die blindering naar beneden drukt om naar buiten te kunnen kijken. Er komt van alles op, maar de tekst kan ik van een afstandje niet lezen. Wel is de inleidende tekst zoals gebruikelijk altijd net even wat groter dan de rest, en zo kom ik te weten dat het gaat over de Valkenburgse verkrachtingszaak. Het wordt natuurlijk geprofileerd als een ontluisterende beerput die opengetrokken wordt, zeker i.c.m. de daders die óf niet ontvankelijk verklaard worden, die mogelijk gewoonweg vrijgesproken worden i.v.m. een gebrek aan bewijs en die de slachtoffers zelf aan gaan klagen omwille van eerroof of andere vergelijkbare toestanden. Als ze dan veroordeeld worden is de straf immer te laag. Alles is mogelijk in dit land, ik zou eigenlijk daar niet eens meer van op moeten kijken, maar wanneer ik dat niet meer doe, lijkt het alsof ik het normaal vind en aanvaard. Ach, wat zal het mij ook, als je als meisje twee jaar later, na eerder in aanraking te zijn geweest met zo'n loverboy die veel ouder is dan de schamele 14 jaar toentertijd, wéér ingaat op zijn gesprekken en weer verliefd wordt om de drugsverhalen etc., dan klopt deze zwakzinnige maatschappij gewoonweg niet...

De rit verloopt op tijd en dat biedt een lichte zekerheid. Tenminste, vlak na Den Haag Mariahoeve rijden we synchroon met de sprinter naar Den Haag en even krijg ik hoop, maar nee, ik zit in het voorste vierledige stel en verder naar achteren lopen gaat niet. Precies op het moment van aankomen komt de tram uit Zoetermeer aangereden en daar komt zoals gebruikelijk een stortvloed aan mensen uit, die het betreden van de trap vergemoeilijkt. De trein rijdt weg bij het betreden van de trap.

Een oude man die schijnbaar op reis gaat (toont tickets aan z'n vrouw), gaat in de IC naar Venlo (ICMm) hardleers op de klapstoeltjes bij de deur zitten terwijl er elders (zelfs in hetzelfde rijtuig) nog voldoende lege plekken zijn... Daar kan ik vrij slecht tegen, zeker als je met die koffers en alles ook nog eens het gangpad half opeist met je benen en bagage.

Het reisgedeelte naar Gouda verloopt rustig, met wel nog een blik op de Intercity Direct over de HSL die we onderdoor kruisen (foto).

In de bus vraagt een vrouw met zo'n licht zeurderige ondertoon 'Ga je weer over de Goudse Poort?', waarop de chauffeur antwoordt: 'Ja.'. De vrouw is content en zegt op dezelfde toon 'Mooi!', waarop de chauffeur op eenzelfde sarcastische wijze een moeizame 'Geweldig.' los krijgt. We hebben weer zin in de vroege ochtend!

Op de weg terug, toen ik eenmaal het bedrijfspand verlaten had, was het toch erg warm geworden en ik zou haast vergeten zijn dat het nog altijd zomer is! De rit terug is eens heel anders dit keer - met de bus niet naar Gouda, maar naar Leiden, om dáár de treinen te nemen. Dat houdt in dat ik langer dan een uur in de bus zal zitten - iets dat mij niet vreemd is, maar toch.

Onderweg kom ik wat dorpjes tegen, zo ook Waddinxveen. Waddinxveen is een maf dorp. Steriel ogende nieuwbouwwijk die tenminste geen betonnen-woondozencomplex met zich draagt. Hier en daar een kanaaltje, een spoorlijntje een eindje verderop en een slager die besloten heeft elk raam van zijn hele zaak vol te plakken kortingsacties zodat de binnenkant van de zaak net niet zichtbaar is... Boskoop is ook maf, met een klein 'Grunnesk' stationnetje en dan ook nog eens met een rotonde die naar een hek en een verzameling groen toe leidt..

En dan nu het nadenkertje van de dag: de bus rijdt op tijd, maar de chauffeur zet de bus aan de kant op een moment in de landerij om maar eens een pafke te doen. Da's maf, maar dan rijdt 'ie weer weg om 18:28 terwijl de bus gepland stond voor vertrek 18:32. Waar begon de zonde?

Deze foto is weliswaar oververzadigd gemaakt, maar juist dat geeft deze foto, genomen ter hoogte van Leiden, een magisch effect.

Na een tijdje kom ik aan in Haarlem en ik kijk even wat voor trein ik krijg. Dit ga je menen: een DD-AR - alweer? Jawel, ze zijn er weer! Na de VIRM is er nu aanvulling bijgekomen in de vorm van de oorlogsbunkers met groene bankjes...

dinsdag 28 juli 2015

22 juli 2015 - Pendelen (deel 5)

De chauffeur was druk met het lezen van iets voordat de bus definitief vertrok en zo verlieten we het busstation vrij zinloos een minuut later. Een paar haltes verder besloot een koppel met de kinderwagen via de voordeur binnen te komen en alhoewel dit lukte, ging dit niet echt van harte. Het is haast wat de mensheid zo kortzichtig maakt, maar ja, wat wil je ook in zo'n omgeving. Nog wat haltes later stapte een meid met allemaal zwarte elleboog- en kniebeschermers en een klein blauw skateboard in die een tijdje later alweer de bus uit ging en boven deze ene minuut ging er nog een extra minuut bij die inhield dat ik de intercity naar Dordrecht voor het eerst weg zag rijden te Heemstede-Aerdenhout. Een kwartiertje wachten op de directe intercity naar Den Haag Centraal was het gevolg en zo word ik toch in het keurslijf van 9292 gehesen, want die verbinding probeert de site mij al vanaf dag 1 aan te smeren.

Tijdens het wachten komt de volgende bus 80 aan, op tijd en dat maakt de reizigers daarvan dat zij de intercity naar Den Haag Centraal kunnen halen - iets wat vrij uitzonderlijk is met een aankomsttijd van 07:47 en een vertrektijd van 07:48, maar ja, als ik tot tweemaal toe de overstappen in Utrecht Centraal en Gouda haal, dan kunnen zij dat ook met dezelfde kansenverhouding. Op het station prijkt een groepje reclameborden met aanbiedingen van boeken, waaronder de alom bekende Stephen King die natuurlijk met vijf sterren bekogeld werd door het Goede Volk. Ik was nog niet van de Stephen af, want ook in de trein werd naarstig naar Dr Sleep (van dezelfde 'Steeph') gelezen door een vrouw in de enige rij vis-a-vis stoelen van de onderste verdieping. De intercity naar Den Haag Centraal vertrekt met een tweetal minuten vertraging die ter hoogte van Leiden Centraal alweer ingelopen zijn.

Eenmaal in de trein probeer ik ook vanaf Leiden Centraal een aparte dienstregeling voor vanaf daar bij elkaar te frummelen, maar ik krijg de sprinter Alphen aan den Rijn - Gouda aangesmeerd met een overstaptijd van drie minuten (hier is drie minuten opeens wèl ok, terwijl dat met de intercity Dordrecht niet het geval was... Heemstede-Aerdenhout is een hel met de weg van de bus naar de trappen en de bouwval aan perrons zeker?) maar natuurlijk ga ik dat niet doen: ik blijf zitten tot het eindpunt, waar de gebruikelijke intercity naar Amersfoort Schothorst haalbaar is, om daarna eenmaal in Gouda weerom precies dezelfde bus heb met nog meer overstaptijd dan wanneer ik het spits-sprintertje neem. Dat sprintertje heeft drie dagen op rij (iets meer dan een week terug) een vertragingsperiode gehad: 14 juli +2, 15 juli: +3, 16 juli: +2, maar sindsdien is alles stipt verlopen, dat wel. Ik vertrouw deze daarom niet zo, maar ik hou hem graag als reserve gereed.

De trein was al goed gevuld, maar nu moest Leiden Centraal nog komen. De drukte viel behoorlijk mee, maar dat is de luxe van het helemaal voorin zitten waar niemand voor 'n spontane lol naartoe komt rennen c.q. de coupés voor komt doorstruinen. Zeven minuten voor de trein naar Amersfoort Schothorst die in zo'n dienstregeling zit waarbij een keer in het uur (:24) een directe trein naar Schothorst gaat terwijl een half uur later een overstap noodzakelijk is (:54) met ook een trein naar Schothort, maar dan vanuit Schiphol, met een overstap in Amersfoort zelf. De intercity Vlissingen passeert ons, maar deze zullen we (met de gebruikelijke vage boog langs het spoor vlak voor Den Haag Laan van NOI) weer inhalen te Laan van NOI omdat deze trein van mij niet in Laan van NOI stoppen zal.

Voor aankomst roept de conductrice weer op systematische wijze om dat we geheel volgens dienstregeling aangekomen zijn, maar ook dat we uit- en in moeten checken bij een andere reisaanbieder en da's apart, omdat altijd het woord 'vervoerder' gebruikt werd, maar ja, variatie mag er wel eens zijn, net als dat de VIRM ook wel eens een keertje voor de grap een ICMm mag zijn.

De trein is al intussen tot de perrons gekomen en iemands iPad met het opschrift 'als Boxtelnaar geboren' wordt ook afgesloten en dichtgeklapt. Het merendeel staat al vroeg op (ik ook, om 6 uur zelfs, haha, flauw - nee, ik doel opstaan uit de stoelen), nog voordat de trein is opgehouden met schommelen en dat is onverstandig, want bij volledige stilstand kan ik alsnog een derde voor zijn die al op de voeten stond.

Het welbekende hartslagapparaat te Den Haag Centraal gaat weer aan voor iedereen die niet meer verder rijdt met de biep-biep per gelezen kaart, hoewel een enkele foutmelding het harmonische rythme ernstig verstoort. De intercity naar Schothorst bestaat weer uit een zesledige VIRM en het is er weer een die verderfelijk sterk meurt. Het lijkt een beetje op een erwtensoep met rotte ingrediënten, gaar kokend, zonder deugdelijke afvoer. Het zou zowaar ook een volgescheten luier geweest kunnen zijn. Nee, deze treinen zijn het algemeen geen pleziertje om mee te reizen in deze toestand, zeker met een gebrek aan airco (ik vraag mij af of die oude VIRMs dat wel hebben). Geef mij maar een ICMm ondanks het enorme lawaai van de wél aanwezige airco. Op een gegeven moment werd ik zelfs niet goed van die afschuwelijke lucht, maar even volharden lukte prima met mijn hand als gasmasker.

Het valt mij eigenlijk nu pas op dat ik Rotterdam in de verte kan zien op het traject Den Haag Centraal-Gouda, want die vorm van de Erasmusbrug, de Rotterdam en de Euromast zijn onmiskenbaar. En plots reed daar de VIRM met bestemming Amersfoort Schothorst voorbij. Even komt daar een enorm vraagteken opdoemen, maar het is echt waar: deze komt uit Rotterdam en deze gaat natuurlijk koppelen met deze trein hier te Utrecht. Ja, als ik niet in slaap was gedonderd die ene dag had ik dat óók niet geweten. Gezegd werd: we komen aan om :42 (toch ook wel een minuut later) maar uiteindelijk bleek het bijna :45 te zijn en dat werd weer haasten naar de bus... wel weerom op tijd aangekomen.

Op de terugweg had ik heel even de indruk dat de bussen de vervallen bushalten die weer sinds een tijdje in gebruik zijn nog steeds aan het negeren zijn omdat ik al een bus voorbij zag rijden (niet aan mijn halte), maar de bus (die 9292 natuurlijk straalhard negeert) komt weliswaar met vijf minuten vertraagd aan. Dit zou mijn snelste rit naar huis worden met anderhalf uur en een beetje en een thuiskomst van 7 uur, als alles goed gaat tenminste. De moeheid keert weer terug en gedurende de reis moest ik de vermoeidheid tegen gaan. Ik overleefde het en 'vergat' ditmaal niet uit te stappen in Haarlem waar ik de laatste zomertrein van de dag kon nemen. Ik geraakte op tijd en wel weer thuis. De krant gaat over een week met vakantie en dan zullen die twee dagen per week tot en met 7 augustus wel leeg worden. De treinen ten minste dan. Misschien toch maar eens een boek meenemen dan als plaatsvervanger... In Zandvoort stond er overigens vrij uitzonderlijk een VIRM klaar, net als vanochtend.

woensdag 22 juli 2015

16 juli 2015 - Pendelen (deel 4)

De IC naar Dordrecht is een haast mythische verbinding: het blijft een raadsel hoe deze trein toch de voorkeur krijgt boven een snellere, efficiëntere intercity naar Den Haag Centraal met ook nog eens minder overstaptijd. Het antwoord is simpel: er is een bus en die bus geeft een zo kort mogelijke overstap op de trein richting Dordrecht, en, zoals ik ontdekt heb in de afgelopen week, biedt een overstap op de onmogelijke sprinter vanuit Haarlem toch een mogelijkheid op aankomst vóór 9 uur, met een reistijd van iets meer dan anderhalf uur. Niet alleen puur dienstregelingsgericht is deze mythisch, de treinen zelf zitten ook vol met verrassingen. Alleen maar Virms kunnen allicht wat saai zijn en zelfs kunnen ze een wat afkeurende bijsmaak opwekken als ik hier spreek over de eerste generatie kunstlederen stoelen, maar deze treinen zijn net als grote hoge toverhoeden met steeds weer nieuwe verrassingen.

Zo vandaag ontdekte ik het bestaan van een kraan achter de kraan van het gehandicaptentoilet (de klapstoeltjeszijde). Een heus waterkraantje met afdroogpapiertjes, met toch tweehonderd liter reservewater aan boord. Da's niet niks voor zo'n trein! Het deurtje werd geopend door een ervaren conducteur die deze geheimpjes - waar niet iedere conducteur overigens van af weet - wilde delen aan een conductrice in opleiding. Daarna ging nog een deur open aan de zijde van de schuifdeur die rijtuigen van elkaar scheidt. Deze deur is groter en deze bevat een noodladder met reservelampen en ander evacuatiemateriaal.

Deze 'geheimpjes' waren volledig nieuw voor mij, maar zulke verrassingen binnen deze Virms, zoals onder meer de aanwezigheid van sleutelgaten in stoelen, roepen bij velen vragen op. Zeg nu zelf - zou je jezelf ook niet afvragen waarom er in hemelsnaam een sleutelgat in nota bene een losse stoel zit? Het antwoord daarop is dat deze dient voor het openen van de deuren voor de lift. Jazeker, de Virms (niet de gemoderniseerde, want bij de gemoderniseerde zijn deze eruit gesloopt) hebben heuse liften die zich tussen de trappen bevinden. Deze liften waren er om de kar van de toenmalige railcatering te kunnen verplaatsen binnen de dubbeldekker.

Het mysterieuze sleutelgat...

De reis: de IC naar Dordrecht (mijn trein zodoende) rijdt met een minuut vertraging binnen, maar de sprinter naar Den Haag doet hetzelfde. We rijden synchroon met deze trein en dat duidt erop dat de aansluiting dáármee vergeten kan worden. Ik besluit te wachten op de sprinter van 10 minuten later en niet te kiezen voor de metro. De metro mag weliswaar eerder aankomen, de sprinter vertrekt eerder. Het maakt allemaal niets uit toch, want de overstap op de intercity naar Amersfoort Schothorst blijft ruim.

De intercity naar de 'nastadshalte' van Amersfoort is leeg in het voorste rijtuig (van de zes), maar erg verwonderlijk is dat niet toch. Wat wel verwonderlijk is, is het motorgeluid van de DDZ die naast mijn trein komt parkeren, deze klinkt als een flinke diesel en dat is toch wel apart voor een elektrisch aangedreven trein.

Op het traject Den Haag-Gouda bevind ik mij in een gemoedstoestand dat zweeft tussen wakker en slapend, dat niet zo goed weet wat het aanmoet met zichzelf. Dit is een typisch geval van vechten tegen de slaap, maar de slaap overwon en ik sliep door mijn halte (Gouda) heen. Het fluitsignaal deed mij ontwaken, maar vluchten had geen zin meer - de deuren gingen reeds toe. De trein vertrekt en ik ben de pineut. Nu heb ik praktisch een uur speling: tijd van vertrek in Gouda is net voor kwart voor negen en omdat de uiterste aankomsttijd bij het werk op 10 uur ligt heb ik een uur om deze fout te herstellen. Het bleek toch niet zo makkelijk te zijn en het blijkt maar weer dat een uur eigenlijk niets waard is. Het 'dure' tochtje naar Utrecht Centraal (dat me niets extra's gekost heeft qua geld) heeft 20 minuten geduurd en dat moet dan ook nog eens terug! In Utrecht Centraal moest ik zodoende als de wiedeweerga een trein terug zien te pakken, maar 9292 raadt mij de IC naar Den Haag van 19:14 aan, welke daarna een ronduit waardeloze aansluiting op een bus heeft van 09:48 met een aankomsttijd dat tegen de 10 uur aanzit, m.a.w.: ik zou te laat gaan komen, en dat na drie dagen!

Toch kijk ik verder dan 9292 aan laadtijd heeft op het wifinetwerk en ik zie dat in Utrecht er twee intercity's naar Gouda vertrekken, vlak naast elkaar: één om 08:59 naar Den Haag en één om 09:02 naar Rotterdam. Deze waren waarschijnlijk eerst gekoppeld aan elkaar en ontkoppeld in Utrecht Centraal, beide afkomstig uit Amersfoort Schothorst, want mijn trein werd, sterker nog, zelfs gecombineerd te Utrecht, wat meer tijd in beslag zou nemen. Kostbare overstaptijd, als je je bedenkt dat de overstaptijd maar één minuut bedraagt, om van spoor 11 naar 8 toe te komen. Dat vroeg om tempo en naast een hevig gefrustreerde dame heb ik de trein alsnóg kunnen halen op het moment van sluitende deuren. Het eerste wonder was geschied - nu nog een tweede wonder, namelijk een geschikte aansluiting met een bus.

9292 probeert me een bus aan te smeren die een andere route heeft dan waar mijn halte ligt 'omdat het op loopafstand ligt' (toch 10 minuten lopen), maar ook nu weer kijk ik naar de voorgaande bus en die vertrekt om 09:22. Erger zou het niet meer kunnen deze ochtend: drie aansluitingen van minder dan vijf minuten, waarvan twee die slechts één minuut behelsen... eenmaal in Gouda om 09:21 besloot ik - hóógst uitzonderlijk - het flink op een rennen te zetten voor de bus die al klaar stond voor vertrek, maar ik kon er nog in omdat instappers nog geholpen werden door de chauffeuse. Mijn ochtend was weer gereed en ik was tegelijkertijd alweer klaarwakker.

De terugrit was ironisch een zonder geschiedenis. Enige opmerkelijke dat te melden viel was de plotselinge aanwezigheid van bus 6 die gepland stond om 18:26 - deze kwam aanrijden om 18:04, vrij hevig vertraagd en al. De bus scheen ook nog eens 10 minuten nodig te hebben om van de laatste halte vóór het station, naar het station zelf te komen. Daar schrappen we fijn vijf minuten van af en ik kon de intercity naar Den Haag nemen. Van daaruit werd de intercity naar Amsterdam (via de Oude Lijn) gekozen in de hoop nog een aansluiting in Heemstede te krijgen (bij aankomst kwam ook de bus aan, m.a.w. aansluiting onhaalbaaar) en daarna in Haarlem kreeg ik weer een teleurstelling waarbij ik exact 30 minuten kon gaan wachten op de eerstvolgende trein naar Zandvoort van 19:44. Ja, mijn vermoeden omtrent deze trein werd bevestigd: deze trein kwam aan om 19:38, een minuut vóór de oorspronkelijke vertrektijd van 19:39 om de halfuurcadans aan te houden. Er kwam inderdaad weerom een goederentrein vanuit Beverwijk voorbij stormen tussen spoor 1 en 3, maar alles beter dan 10 minuten stilstaan.

maandag 20 juli 2015

2 juli 2015 - Virton - Torgny - Rouvroy

De scholen zijn voorbij en het gevolg daarvan is dat er vakantie gevierd mag gaan worden. Niet voor bijster lang toch, want al spoedig moet er weer aan de slag gegaan worden. Toch, voor dat moment aankomt, moet er wel goed genoten worden van de vakantie en de wijze waarop bestond uit een rondreis van meerdere dagen. Concreet: ik heb een vijfdaagse rondreis gemaakt die zijn kern in Luxemburg heeft zitten, maar dag 1 begon in België, waar de dag zich voornamelijk afspeelde.

Ik vertrok op de eerste dag richting de Gaume. Een Belgisch wandelblog heeft mij geïnspireerd om deze streek aan te doen (net als de auteur van die blog deed ik dat met het OV) en precies omdat ik naar Luxemburg ging en ik mij het in het grensgebied bevond, was het een aanlokkelijke bestemming, alhoewel ik de hoge temperaturen toch wel zou omruilen voor iets koeler weer.

De foto's vind je HIER, maar hieronder staan er alvast een paar:

De loop van de Chiers aan de Franse grens
Torgny, met vrolijke bloempjes langs de verzorgde straatjes.

De route

De route is erg bijzonder naar mijn ervaring, omdat het een feit is dat men sneller vanuit Amsterdam in Parijs of zelfs met de directe intercity in Berlijn (!) aankomt, dan in het zuiden van België, in dit geval dan ten hoogte van Torgny. Het beloofde een hele lange rit te worden, en al zou ik heel vroeg vertrekken vanuit huis (om enkele minuten voor half 7), dan zou ik pas vlak vóór 1 uur aankomen in Virton. Vanaf daar moet ik dan nog altijd naar Torgny met een bus die er niet is omdat de laatste bus van de dag al om half 12 vertrokken is vanuit het busstation van Virton. Dat busstation, dat precies tegen het treinstation van Virton ligt te schurken, is overigens niet naar Virton vernoemd, maar naar het aanliggende dorpje Saint-Mard. Met andere woorden, het is onmogelijk om vanuit Haarlem of misschien zelfs ook Amsterdam in Torgny te komen binnen één dag met het OV. Om toch in één van les Beaux Villages de Wallonie kunnen te komen, zal ik dus twee dagen moeten reizen, waarbij ik zo vroeg mogelijk in Virton moet zien aan te komen. De eerste trein van de dag vanuit Maastricht naar Luik en verder zou ik nog genomen kunnen hebben - dan zou ik met meer dan een half uur wachttijd in Virton de laatste bus van de dag kunnen halen van half twaalf. Na aankomst zou ik zo'n twee en een half uur hebben om daar in Torgny in omgeving te vertoeven, om dan wat na 2 uur de laatste bus van de dag richting Virton terug te nemen. Ik neem echter geen genoegen met deze optie, omdat ik een route gepland heb die langer zal gaan duren dan deze twee en een half uur.

Ik wil best wel eens avonturen en uitdagingen aangaan en mijn oplossing voor dit 'probleem' is om zo vroeg mogelijk in Luik te geraken. In dit geval heb ik geopteerd voor eerste bus van de dag vlak in Visé (Wezet in Nederlands) dat vlak over de grens ligt, die al om vijf uur in de ochtend vertrekt, waarna ik, met wat overstappen al om iets vóór 10 uur in Torgny aan kan komen. Maar ja, om die eerste bus te kunnen nemen moet ik wel überhaupt zo vroeg in Visé zijn rond 5 uur 's nachts en dat doel volbracht ik door simpelweg zo zuidelijk mogelijk in Nederland te komen, met een zo laat mogelijke aankomsttijd. De intercity (treinnummer 879) naar Maastricht werd mijn trein en de bus daarna werd bus 8 van Maastricht naar Eijsden, met uiteindelijk een aankomsttijd van kwart over 12 's nachts. Ik overbrugde vanuit Eijsden de afstand van bijna acht kilometer richting Visé. Die route werd nog langer omdat ik vroeger aankwam dan ik oorspronkelijk gedacht had: rond 2 uur. De tijd had ik geschat op basis van een loopsnelheid van 1 meter per seconde, met nog wat uitloop door een kijkje te nemen langs de Maas bij Eijsden en het kopen van een kaartje van Visé naar Maastricht (aan de automaten bij station Visé, omdat de automaten van de NS geen reizen toelaat vanuit België) voor wanneer ik weer terug naar huis zou gaan. Ik had geen zin om drie uur lang in dat oord te moeten wachten, dus liep ik verder tot aan Cheratte om de tijd te doden (om zo ook nog eens, als een bonus, op de bus met het next-tarief (korte afstand) te kunnen reizen in plaats van een langeafstandstarief (horizon) dat meer kost) en daarmee had ik in de nacht onder begeleiding van de maan die vlak boven Luik zweefde zo'n vijftien kilometer in totaal afgelegd.

Eenmaal in de Gaumestreek zou ik gaan lopen van Torgny naar Rouvroy, langs Montquintin, maar het warme weer deed mijn zin in een beklimming van de heuvel naar Montquintin de das om, zodoende kwam ik slechts tot Rouvroy. De tocht die ik daadwerkelijk gemaakt heb zou toch al acht kilometer zijn. Na die route besloot ik om vanaf Athus naar Rodange te lopen, zodat ik het grensbord met Luxemburg ook kon vastleggen. Twee grensovergangwandelingen binnen één da dus! Bij wijze van unicum ben ik deze dag langer dan 24 uur onderweg geweest, maar ja, ik ben nog jong, zou je dan kunnen zeggen...

De reis zelf

Wat ik allemaal zou kunnen vertellen aan wat ik beleefde zou je kunnen samenvatten in één grote beleving, óf belevenis (welke van de twee woorden zal het worden?), want ja, welke gek gaat er nu midden in de nacht een lange wandeling maken om vroeger aan te komen bij zijn eindbestemming? Had ik niet gewoon een hotel ergens kunnen nemen in de buurt van waar ik naartoe moest? Dat had ik kunnen doen, maar dat zou niet alleen duurder geweest zijn (ik ben ook maar een arme student...), maar ook zou dat niet echt iets geweest kunnen zijn waar ik wat over kon schrijven, vertellen en tonen (kijk eens naar wat ik tot nu toe al geschreven heb hier!).

Gedurende de weg richting het uiterste zuiden van het land alwaar Eijsden ligt (ik ben daar al tweemaal geweest eigenlijk en de buurt begint stilaan lichtjes bekend te raken) was de volle maan al duidelijk zichtbaar. Naar mate het duister de overhand kreeg en een groepje zwartrijders de trein uitgezet werden te Weert, was bij aankomst in Maastricht toch nog een verrassing aanwezig omdat er zowaar een kaartenautomaat van de NMBS in Maastricht stond. Ik heb die tot nu toe niet kunnen vinden in Roosendaal, zou het dan toch?

De bus naar Eijsden was een bekend model (voor die regio) met drie paar deuren en een airco die op volle toeren draaide, waardoor het zelfs koud werd tijdens de rit. Koud was het alleszins niet tijdens de nacht, met een aangename, warme temperatuur die zeker niet heet te noemen was. Het is eigenlijk wel aangenaam om zo in het donker rond te lopen, door de verlaten straten, in de stilte en rust, terwijl nabij de Maas de kikkers, krekels en ganzen luid van zich lieten horen. Na eenmaal Eijsden verlaten te hebben liep ik langs de platte wijnvelden en in de buurt van de A2 ook nog eens langs de sluis aan de Maas waarbij ik de hele route lang meer dan veertig spinnenwebben stukgelopen heb. Het is werkelijk het hoogseizoen van die beesten, zeker? De meesten hingen langs een fietspad die de sluis en het stuk Nederland waar ik vandaan kwam verbond met Visé.

Het fietspad liep langs de snelweg die intussen overgegaan is naar de A25 in Belgische termen. Wel, ondanks dat er geen lantaarnpalen te vinden waren op dit fietspad en het bijna helemaal volgegroeid is met allerlei struiken, gaf de volle maan recht boven en voor mij voldoende licht om alles nog te kunnen zien en vinden. Ik voelde mij één van die drie koningen die een ster volgden om zo bij de kribbe van Jezus aan te komen, want die maan hing ook nog eens boven Luik en dáár moest ik uiteindelijk toch naar toe!

Volle maan boven het fietspad

Eenmaal bij het verlaten van Visé raak ik zo langs een weg die langs de spoorlijn en de snelweg loopt: een mengsel van waardevolle huizen en povere huizen, het zag er toch allemaal even pover uit. De huizen zagen er allemaal afzijdig uit, niets nodigde uit, met de aanwezigheid van rolluiken, maar ja, het is duister, wat wil je. Halverwege kwam ik een bushalte tegen met een typisch Belgische 'bunker' (betonnen wachthok, volgens dit model) en daar besloot ik te zitten om er wat te eten. Het is een hevig gevandaliseerd hok met veel afval eromheen, vol bekliederd met tekeningen en teksten, variërend van "La Belgique aux Belges" tot hakenkruizen met de haken naar links in plaats van rechts en de alom bekende liefdesteksten. Náást het hokje, bij het verlaten ervan, kwam ik een groot Jezusbeeld tegen die geplaatst werd in een inham van de rots waar het bushokje tegen aan stond. Zou ik dan tóch door bovennatuurlijke krachten met die volle maan en de gedachten naar het alom bekende Bijbelverhaal naar de Heere geleid zijn? Wie zal het zeggen, ik kon in ieder geval weer met een gevulde maag weer de duisternis tegemoet.

Alleen is er geen sprake van een kribbe. Wel van een abri...

De eerste bus van de dag van lijn 140 kwam op tijd aan, nog bij het ochtendgloren, het rechtstreeks meemaken van de zonsopgang en de geleidelijke verlichting van de lucht en alles daaronder aan 's lands zijde. De vogels waren al wakker rond vier uur en ik vraag me af hoe het toch kan dat ze al ontwaken en beginnen te zingen rond dat tijdstip, terwijl er nauwelijks licht te bespeuren valt op de lichtvervuiling van de grote streden na. Het 'monteren' lukt en ik kan zitten in een bus met een motor die veel lawaai maakt (hoewel het een modern model is).

De bus komt na een ritje langs de Maas aan in Luik. meerdere malen steekt de bus de Maas over en eigenlijk, ondanks dat het er typisch industrieel-Belgisch uitziet met de niet uitnodigde, grauwe doch kleurrijke, variërende gebouwen, is het toch een mooie stad. Dat zeg ik niet vaak, maar vooral ook omdat Luik vaak afgedaan wordt als lelijkste stad van Europa (volgens de NOS) en één-na-lelijkste volgens de Volkskrantlezers (nummer één ging naar Charleroi, komt bekend voor zeker?) en als een groot publiek iets vindt, dan moet er ook een kern van waarheid inzitten (zou je denken). Gewoonweg eens rondtourend in de vroege ochtend in deze bus geeft het dat Luik het er uitziet als veel andere steden in België (al dan niet met een rivier). Het is niet prachtig, en misschien kun je concluderen dat België (vooral Wallonië) over het algemeen dan geen aantrekkelijke uitstraling heeft met betrekking tot de gemiddelde bouwstijlen in de steden en dorpen die zijn gaan groeien tijdens de bloei van de industriële revolutie en de deplorabele staat van de infrastructuur (dat laatste kan ik hoe dan ook bevestigen). Ook al is het een dorpje in Henegouwen tussen Tournai en Moeskroen waar een drukke provinciale weg dwars doorheen loopt of een andere dubbelbaanse weg die loopt langs een plots eindpunt van een tramlijn in Anderlues nabij Charleroi: het ziet er in beide gevallen somber, treurig en soms (bijna) vervallen uit. Dan zijn Luik of Charleroi heus niet geheel uniek. Toch, iedereen die deze steden lelijk vindt maar heel het land doorkruisen en zelfs de gemiddelde dorpjes aandoen zoals ik gedaan heb, moeten kunnen concluderen dat Luik in verhouding tot een breed scala van deze plaatsen best mooi is.

Enfin, België is niet enkel en alleen een sobere bedoeling zoals ik dat misschien lijk te beschrijven, anders zou ik er niet vaak naartoe gaan. Qua plaatsen om te bezoeken gaat mijn voorkeur nog altijd uit naar wat armere plekken dan een doodsaaie steriele nieuwbouwwijk, toegegeven. Er is genoeg te vinden in België dat vrolijk maakt (los van het sarcasme bij enkele toestanden waarin bushokjes en gebouwen zich soms verkeren...). Terug naar Luik weer, naar het gigantische contrast met de rest van alles wat ik tegengekomen ben deze ochtend: het grote Guilleminsstation. Het ligt er zowaar rustig bij rond dit tijdstip. Ik probeer daar het Go-Unlimited reisproduct (onbeperkt reizen in de maand juli) aan mijn Mobib-kaart (equivalent van de OV-chipkaart in Nederland) van de TEC (de Waalse busmaatschappij) te koppelen en dat mislukt omdat de kaart niet bekend is bij de NMBS. Dit is raar, want in Visé probeerde ik precies hetzelfde zonder succes. Ik beweeg me naar het loket om daar de kaart te laten koppelen, maar het service center is gesloten en deze gaat pas om 6 uur open. Lichte onrust rijst daar omdat de stoptrein die ik moet hebben naar Marloie (L5555, noemenswaardig treinnummer, da's toch wat anders dan Giro 555) om 06:14 vertrekt en er staat al een groepje mensen die ook de loketten nodig hebben. Sommigen hebben ook nog eens geen idee waar de kaartenautomaten staan (ik initieel ook niet) maar het blijkt dat ze toch aan de kant van de hoofdingang aan de zijkanten weggemoffeld zijn (ze staan ook boven aan de uiteinden van de loopbruggen). De balie gaat stipt open en ik kom na twee mensen toch vlot aan de beurt en ik kan mij zo naar de aanrijdende Desiro begeven. Ik hoopte stiekem op een klassiek motorstel, maar nee, ik moet het met een trein doen waarin het loopstuk tussen de rijtuigen in hevig en luidruchtig aan het kletteren is bij het opgaan van wissels en andere oneffenheden. Ik ben weer een tijdje wakker.

Deze man nam het er nog even van in de vroege ochtend te Luik-Guillemins.

De route Luik-Guillemins - Marloie is een mooie, vooral in een zo goed als lege trein: het passeert niet alleen Barvaux (waar ik nog gekampeerd heb, op loopafstand van het stadje Durbuy), maar deze loopt over het algemeen vooral door een heuvelachtig landschap, precies het dal doorkruisend, langs alle bomen en de riviertjes die zo daarlangs stromen. Ja, de Ardennen kunnen wij nauwelijks evenaren met onze 'luttele' Veluwe qua natuurspectaculariteit (woord van de dag bij dezen).

Eenmaal in Marloie wordt het wachten op de intercity (treinnummer IC2105) naar Luxemburg, die goed vol zit (de enige coupé die helemaal leeg was werd de mijne, om daar vrijelijk mezelf in te kunnen smeren voor tegen de zon) en in Libramont, het station meteen na Marloie, stapte ik weer over op de stoptrein (de trein die eens om de twee uur rijdt... verschrikkelijk. Treinnummer: L5958) naar Virton.

Het perron lag deels open in Virton, zodat de helft van de deuren van de L-trein niet opende. Dat had toch ook anders gekund, bijvoorbeeld door iets verder vooruit te rijden zodat alles wel open kon, maar ja, aankondigingen daarvoor bestaan schijnbaar niet. Ik moest iets meer dan een half uur wachten op de bus en in de tussentijd ging ik Virton in. Daar kwam ik een prachtig kerkje tegen die met een heus driehoekig timpaan en ionische zuilen er wel erg Romeins deed uitzien in een Mediterraans jasje. Die liet zich - ondanks de parkeerplaats ervoor en een ongelukkig geparkeerde auto (die haast vloekte met de gele, 'Mediterraanse' bouwstijl) - goed fotograferen.

Na de twee-uurskadans van de trein kwam daar het scenario van de drie-bussen-per-dag-tijdens-de-vakantieperiode met inderdaad de bus naar Torgny die al vóór 12 uur 's middags niet meer rijdt. Het is bus 155a (er bestaat ook nog een bus 155b die vanaf Marbehan naar Virton rijdt, die had ik ook kunnen nemen, want deze IC naar Luxemburg stopte na Libramont daarzo en de bus zou me een aansluiting geven voor precies dezelfde bus die ik nu nam naar Torgny) in de vorm van een heuse autocar die op de lijnfilm (net als in de papieren dienstregelingen aan de bushalte) als eindbestemming Montmédy (Frankrijk) pretendeert te hebben. Ik las online op infotec.be al dat deze hooguit éénmaal naar Montmédy rijdt, en wel om 4 uur vanuit Virton, dus zou het dan toch nog? Zou het internet liegen? Neen, ik vroeg het nog aan de chauffeuse of dat het geval was, maar nee, Torgny was de eindbestemming. Ik mocht nog een fotootje maken van de bus en zo kon ik gaan wandelen.

Bus 155a staat gereed voor terugkeer, maar eerst nog even de vertrektijd afwachten...

Op de route van bus 155a richting Torgny zag ik al dorpjes die bijna tot de verbeelding spreken in vergelijking met andere dorpen binnen België en vooral in Torgny doemde de gedachte op: "Ben ik in Frankrijk?" Wel, bijna, want het ligt aan de Franse grens - het is ook het meest zuidelijke dorp van België, dus wat wil je nog meer! Volledig omringd door de heuvels van zowel binnen België als Frankrijk lag daar een verzameling aan schilderachtige huisjes. Als Van Gogh hier was geweest, zou dit dorp nu vol zitten met Chinezen, Japanners en meer van dat soort volk dat ook te vinden is aan de Zaanse Schans. Jezusbeeld-tussen-Visé-en-Cheratte-in-dank is dat hier niet het geval. Ik heb geen toerist gezien en dat maakt de vrede compleet.

Het dorpje en de directe omgeving hebben te maken met een microklimaat omwille van de ligging en dit microklimaat heeft haar invloed ook vandaag weer op de temperaturen: meer dan dertig graden en ik ben al vlot door mijn water heen, maar dat zal ik wel in een winkeltje tevoorschijn halen dacht ik zo - als ik er tenminste één vinden kan, desnoods elders. Een man is met dit weer zijn auto aan het herspuiten is en ik vertel hem een anekdote van diezelfde Belgische blog die ik aan het begin al noemde, maar dan in het Frans, dat alle Belgen eerst maar eens naar Torgny moeten alvorens zij naar buitenlandse oorden mogen vertrekken. Dat maakte dat de vrouw er ook bijkwam en zo kwam er een gesprek tot stand. Ik werd vermoed een Engelse toerist te zijn, maar nee, ik ben toch echt Nederlands en de vrouw sprak zelf ook Nederlands (zelf vond ze het gebrekkig maar het was bovengemiddeld goed voor de gemiddelde bewoner in Franstalig België!). Het gesprek werd een wisselwerk tussen Nederlands en Frans in en ik kon aldaar uiteindelijk mijn flessen water direct uit de kraan hervullen. Ik was verrast dat het water uit de kraan te drinken was, want elders in het land, voornamelijk de stedelijke gebieden is het eenvoudigweg niet te drinken, maar toegegeven, het dorp ligt aan een riviertje, in de landerijen en dan is de kans wel groter dat er schoon drinkwater aanwezig is (in Zandvoort komt immers bijna alles uit de Waterleidingduinen). Nog verrassender werd ik toen de vrouw toegaf dat deze temperaturen veel te hoog zijn en dat zou ik toch óók niet verwachten, al helemaal niet van een inwoner aldaar, die toch gewend moet zijn aan hoge temperaturen in de zomer. De wonderen (en de verwondering!) zijn de wereld nog niet uit, zal 'k maar zeggen.

Voorwaarts en op weg naar het noorden, langs een weg met een prachtig uitzicht op het dal en in de verte een blik op de citadel van Montmédy (Frankrijk). De temperatuur werd iets te veel en een bankje was daarmee welkom, al stond het bankje op de afdaling nar Lamorteau precies voor een verzameling struiken, zodat ik vanaf daar weinig van het uitzicht meekreeg. Lamorteau is een apart dorpje: het ziet er bijna hetzelfde uit als Torgny en Virton qua bouwstijlen, met als uitzondering dat Torgny niet aan een provinciale weg ligt. Wat Lamorteau apart maakt is dat er nog een restant te vinden is van een oude spoorlijn die daar gelopen heeft (hoe toepasselijk dan ook lijn 155 m.b.t. de buslijn, een kwestie van verbussing) en een goed onderhouden stationsgebouw, al is de laag grint ervoor nu wel zoiets dat mij doet bevragen of ze daar niet wat anders - lees: mooiers - voor hebben kunnen verzinnen, maar nog aparter, en in deze context dan ook maar direct markanter, is dat er gewoon kerstverlichting hangt. Kerstverlichting! Midden in de zomer, beeld je dat eens voor! Die verlichting met de sterretjesvormen en de arrenslee onder een sterrenlucht is onmiskenbaar. Wie weet laten ze het er gewoon hangen omdat ze A te lui zijn om het weg te halen, B vinden dat het te duur is om het elk jaar weg te halen en weer te plaatsen rond Kerst of C omdat ze vinden dat het gewoon te warm is vandaag voor dat soort zinloze klussen. Ik aanvaard C als een legitiem antwoord en ik loop verder over een anderhalve kilometer aan doodsaai stuk weg, want ja, ik heb nog genoeg water en ik wil meer zien van de omgeving.

Dat is toch echt een arrenslee...

Ik kom tot stilstand in Rouvroy en daar staat een bedekt houten bushokje in de schaduw. Perfect, kan ik daar even rusten. Daar bleef ik ook nog een tijdje toen er een groepje bejaarden opeens ook naar het hokje kwamen. Die zullen net als ik ook de laatste bus van de dag nemen zeker? Nee, het blijkt een begrafenis te zijn, want aan bushalte Cimetière ligt inderdaad een begraafplaats. Een politieauto komt er speciaal naartoe gereden en de burgemeester (met onmiskenbare sjerp) komt ook een kijkje nemen - er gebeurt zeker niet veel in dat dorpje, is mijn conclusie... tijdens deze kleine ceremonie kwam er een andere bejaarde naar het hokje en wij raakten aan de babbel (met mijn gebrekkige Frans) over het leven, respect en andere zaken daaromtrent waarvan ik de helft daadwerkelijk begreep. Tu comprends? begreep ik in ieder geval wel, gelukkig.

Anderhalf uur ging voorbij en dat gesprek duurde daarmee toch best wel lang met drie kwartier aaneen praten...de bus kwam en tijd voor afscheid. Terug naar Virton en zo nam ik van daaruit bus 19 naar Aarlen. Ik zag voor het station van Virton nog een groep, bestaande uit twee mannen en een vrouw in een rolstoel die wel redelijk gewaagd gekleed was, langs mij lopen aan de bushalte. Eenmaal in de bus (die vertraagd was) kwam ik later aan het centrum datzelfde koppel weer tegen die deze bus moesten hebben. De vrouw waggelde zelf de bus in, maar los van het überhaupt kunnen waggelen ging dat niet van harte. Ze verlieten de bus weer aan een ogenschijnlijk nutteloze bushalte aan een weg met verder geen huizen, maar bij het vertrekken spotte ik daar vlak naast een heuse circustent. Dat verklaart ook maar eens direct het waggelen en de rolstoel denk ik zo...

In Aarlen kon ik 50 minuten gaan wachten op P8615 (een heuse spitstrein om er een soort-van uurdienst van te maken) en in de tussentijd komt daar wat interessants langs: de IC naar Bazel, Zwitserland. Het zijn enkel Belgische I10 intercityrijtuigen die de trein doet vormen, geen Zwitserse of wat dan ook. Ook kwam ik nog P8666 tegen, over nog een merkwaardig treinnummer gesproken...

De laatste trein voor mijn eerste dag te Aarlen.

De spitstrein naar Libramont kwam op tijd aan en bij Athus ging ik lopen. Er is geen voetgangersbrug of -tunnel om daarmee het eilandperron te kunnen verlaten, ondanks dat er een voetgangersbrug aanwezig was, al was deze enkel maar in dienst om over alle sporen een voetgangersverbinding te creëren. Het perron bestond eigenlijk alleen maar uit een laagje grint, gewoon een pauperstation dus, en oversteken moest maar over de sporen. Het stationsgebouw is volledig dichtgetimmerd en dichtgemetseld om er nog maar eens een schepje bovenop de toestand van dit station te doen. Interessanter is dat de trein naar Luxemburg van de Luxemburgse spoorwegen (de CFL) zelf daar al gereed stond voor vertrek. Het blijft eigenaardig: deze trein doet Athus eens om het half uur aan terwijl de NMBS hier koppig een formele eens-in-de-twee-uurdienstregeling aanhoudt. Het is bijna van de gekken te noemen hoe die twee werelden zo dicht uit elkaar staan, ondanks dat ze dezelfde taal spreken en praktisch naast elkaar liggen!

Het laatste stukje lopen ging van Athus naar Rodange in Luxemburg en daar kwam ik wel aan, al was ik wel redelijk stuk na zo'n dagje. De dienstregeling op dat moment ook zeker, want alle treinen waren minstens tien minuten vertraagd. Ik nam in Rodange de trein die een enorme omweg maakte langs Differdange en Esch-sur-Alzette in plaats van dat ik de route nam die de intercity vanuit Brussel naar Luxemburg ook genomen zou hebben, maar ik besloot willekeurig te zijn en maar eens de eerste trein te nemen in die richting die ik kon vinden.

Bij aankomst was Luxemburg stad een grote hectische toestand die mij geenszins beviel. Ik ging daar en moest ook daar iets eten en ik vond daar een Quick die me wel bekend in de oren klonk. Lekker simpel zo, en zo kon ik met een gevulde maag naar de overnachtingsplek in Hollenfels, na een bus in Mersch genomen te hebben die een erg mooie route heeft langs de randen van de heuvels die toch flinke rijmanskunsten vereisen. De slaap liet niet lang op zich wachten die avond.

Wat ik geleerd heb

Lopen in de nacht is best aangenaam. Dat kan ik vaker doen om het mom van 'dagkaart' nog eens verder uit te rekken, maar te vaak hoeft dat nu ook weer niet. Ook: er zijn Zuid-Belgen die Nederlands spreken. Bij warm weer kan een heuvel nog wel, maar een tweede kan hoe dan ook niet... ook: geloof nooit blind de lijnfilm van een bus van de TEC. Ontcijfer altijd eerst thuis de dienstregeling van de bussen daar (zoals ik dat gelukkig ook tot in detail gedaan heb), alvorens erop uit te gaan. Ten slotte: hoezo ze spreken ook Duits in Luxemburg?

15 juli 2015 - Pendelen (deel 3)

Een nieuwe week, maar geen nieuwe route, zolang het traject Haarlem-Leiden-Den Haag nog begaanbaar is. Ik prefereer twee intercitydiensten en een aansluitingssprinter (over de route Heemstede-Aerdenhout, Den Haag Centraal, Gouda) over twee sprinters (over de route Zandvoort, Amsterdam Centraal, Gouda). Niet zozeer omdat de intercity's sneller zijn, maar vooral omdat ze comfortabeler zijn. Van de harde stoeltjes in SLT's en SGMm's wordt niemand in de ochtend echt bijster vrolijker. Nu wordt het traject Zandvoort-Amsterdam gedomineerd door DDZ's (da's toch wel een lichtpuntje), maar wat daarna komt is andere koek: vooral als men dan nog eens langer dan een uur moet blijven zitten tot Gouda... Dan is er nog een sprinter vanuit Leiden Centraal naar Gouda direct, maar de overstaptijden aldaar met de bus nodigen geenszins uit.

Ik hoopte op driemaal op rij een onmogelijke aansluiting te Den Haag Laan van NOI maar dat plan kon al spoedig de prullenbak in toen de IC naar Dordrecht al met een lichte vertraging rondreed en tot overmaat van minieme ramp (zo'n ramp was het nu ook weer niet) de sprinter naar Den Haag Centraal van 07:59 zowaar op tijd reed. Nu ja, ik kon bij aankomst een andere trein uitzoeken en de eerste die ik zag (zag aankomen) was een tram. Ik ben niet bekend met het tramnetwerk in Den Haag, maar ik heb wel eens vanaf Laan van NOI naar Den Haag Centraal gereden en deze tram arriveerde in de juiste rijrichting. Bon, dacht ik zo en ik stapte in de tram naar Javalaan. De tram gaf aan de voorkant aan dat deze niet in dienst was, maar ik nam aan dat dit een systeemfout was omdat een hele meute in de tram stapte. Dat moest aanduiden dat deze naar Centraal zou gaan, maar helaas: Javalaan lag in Zoetermeer - precies de andere kant op - en ondanks dat Zoetermeer tussen Den Haag en Gouda ligt moest ik daar niet heen en kon ik bij de eerstvolgende halte eruit: Voorburg 't Loo. Ik wist al toevallig dat dit ook een halte was waar Metro E halteert en deze kwam twee minuten na aankomst al aanrijden. Wel even naar het andere perron verhuizen door onder de spoorbrug door te gaan, maar toch kon ik deze metro alsnog direct nemen en toch praktisch geen tijd verliezen. De metro was vol, er was haast geen plaats meer over en ik kon staan. (Terug) bij Laan van NOI ging een deel er uit, waarna de metro verder reed naar eindpunt Den Haag Centraal. Overstappen moest geschieden met uitchecken bij RET en inchecken bij NS.

De trein naar Gouda werd vervuld door de intercity naar Amersfoort Schothorst en deze rit zou vertragingstechnisch geen geschiedenis hebben. Toch kreeg deze een uiterst vreemde wending toen vijf minuten voor aankomst in Gouda een exotisch figuur vlak naast mij op de welbekende horizontale, naar binnen gebogen deurstangen van de VIRMs ging zitten (altijd een handige truc: als het druk is, bij het sluiten van de deuren direct in dit 'kuiltje' zitten zodat je alsnog zit...soort van, want echt comfortabel is het niet). Dat hij al zo dicht bij me ging zitten was al raar, zeker met het idee dat er niemand in de trein stond en er nog ruim voldoende zitplaatsen beschikbaar waren. De jongeman begon in het Engels dingen te vragen, o.m. of ik studeerde, hoe oud ik was en zo nog wat vragen. Na drie vragen begon ik het vreemd te vinden - waarom wil je dit weten? Bij de vraag of ik een vriendin had gaf ik al inhoudelijk geen antwoord meer, het is al een vreemd figuur, dus dat soort types negeer ik best meer. Het werd pas helemaal vreemd toen hij vroeg of ik open minded was en initieel begreep ik de term niet, maar pas bij het horen van 'bisexual' en een bepalde orale seksuele handeling wist ik hoe laat het was en was een antwoord met 'that is not my appetite' en het straalhard negeren door diep in de krant te kijken de enig passende oplossing. De trein arriveerde al snel in Gouda en zo kon ik weer vrij ademhalen. De zinsnede if you never do it, you'll never know galmde nog even door mijn hoofd, maar werk is een goed medicijn tegen dit soort mafkezen. Nu mag hij zijn voorkeuren hebben, maar om dat met wildvreemden in de trein te delen is gewoonweg gestoord.

De terugweg vanuit Gouda bestond zonder mafkezen als bovengenoemde, want ik besloot voor de terugweg een andere route te nemen - één die ik nog niet genomen had en dat is de route die de sprinter naar Uitgeest aflegt. Een collega moest naar dezelfde richting, dus was vergezellen een logische optie. De rit verliep gevoelsmatig sneller dan wanneer ik alleen geweest zou zijn, want een uur rondkarren in een luidruchtige SGMm is nu niet echt het meest comfortabele dat je kan verwachten. Eenmaal in Amsterdam deed ik de balie aan om informatie te krijgen over het kunnen activeren van een overzicht van gemaakte reizen met de OV-chipkaart. Thuis lukte dat geenszins (de site is verschrikkelijk, qua gebruiksvriendelijkheid zou de site bij mijn toenmalig docent Human-Computer-Interaction geen voldoende krijgen - des te meer door het ontbreken van een bevestigingsvraag in de vorm van een melding wanneer een gebruiker een OV-chipkaart wil verwijderen van zijn/haar overzicht), dus hoopte ik vooruit te komen met mensen aldaar. De oplossing bleek dat de laatste tien ritten te zien (inclusief niet-NS vervoer) waren via de kaartautomaten, terwijl via Mijn NS enkel NS-reizen te zien waren. Ik zal, om de vergoeding van mijn vervoer te kunnen declareren, het maar moeten doen met foto's van de gemaakte transacties aan de automaat of iets dergelijks - of ik moet die OV-chipkaart toch nog werkend zien te krijgen, maar daar heb ik een hard hoofd in. De eerste OV-chipkaart wilde nog wel alle reizen tonen, maar dit schijnt toch nog lastig te zijn met vervangende kaarten.

vrijdag 17 juli 2015

9 juli 2015 - Pendelen (deel 2)

De dag na de eerste dag stond symbool voor de grote test: consistentie aanhouden. Niet alleen qua tijd bij het ontwaken en het immer zelfstandige ontbijtprepareren (niet vreemd hoor, maar op een vroeger tijdstip heeft dat invloed op het humeur), maar vooral bij het voortzetten van de motivatie om weerom de trein in te gaan en te hopen op een voorspoedige aankomst.

Na de bus weerom stipt aangekomen was in Heemstede-Aerdenhout, was de intercity richting Oost-Duitsland-aan-de-Oude-Maas (grapje voor de afkorting van station Dordrecht, die is namelijk ddr) ook stipt aanwezig. Het was weer traditioneel druk, maar van deze drukte kreeg ik niet veel mee: kennis op voorhand gaf dat ik te maken zou krijgen met een combi van een zesledige en vierledige VIRM en dat bracht mij naar de vierledige die achterin te vinden was (ik had ook de voorste kunnen nemen, maar puur vanuit oogpunt m.b.t. de overstap was dit het efficiëntst). Deze was zoals verwacht een stuk leger dan het middenste deel, maar als eenmaal Leiden Centraal aangedaan wordt, verandert dat rigoureus.

Een collectie aan treinen die Heemstede-Aerdenhout eerder op de dag aandeden waren ook vertraagd, maar echt ernstig waren die vertraginkjes niet, met een variëteit van één à drie minuten per enkeling. Eén zo'n trein die een vergelijkbare vertraging zou oplopen was de sprinter naar Den Haag Centraal (vanuit Haarlem) die ik normaliter nooit zou kunnen halen, net als de vorige keer. De vertraging die deze trein had bestond uit bijna twee minuten en bij het betreden van de trappen zag ik deze sprinter net aankomen. Dit maakte de weg vrij voor een tijdwinst van 10 minuten richting Den Haag Centraal (en daarmee een kwartier richting Gouda en verder). De intercity naar Utrecht was weerom wachtende met een zelfde type materieel als gisteren.

De rit terug ging opzettelijk anders: ditmaal dezelfde route terug, alleen met andere treinen. De sprinter naar Den Haag Centraal vanuit Utrecht Centraal deed plichtbewust haar dienst, in een redelijk gevulde gezelligheid aan allerlei soorten mensen - van dames in jurken tot de cliché-zo-geklede zakenmannen. Bij de overstap doemde twijfel op: zo bijzonder frequent zijn de treinen in Den Haag Centraal voor in de richting Amsterdam Centraal nu ook weer niet (zeker m.b.t. intercity's) maar het werd een vlotte overstap met de sprinter naar Haarlem. Nog vóór Leiden zag ik de intercity naar Lelystad voorbij stormen, die ik ook in Den Haag Laan van NOI had kunnen nemen. Dat maakte uiteindelijk niet zoveel uit, want in Sloterdijk zou ik dan alsnog vijfentwintig minuten extra moeten reizen met de sprinter naar Zandvoort. Deze sprinter naar Haarlem reed lekker door, dichter bij huis en ik besloot de trein te verlaten in Heemstede-Aerdenhout, omdat ik vreesde de aansluiting in Haarlem te missen. Het bleek achteraf dat ik de trein naar Zandvoort toch kon halen met een verrassende vertrektijd van 19:44 in plaats van de gebruikelijke :39 - het doet me een beetje denken aan die tien minuten die de trein naar Zandvoort in Haarlem moest gaan wachten om een goederentrein voorrang te geven. Zou het dan nu nog steeds...?

woensdag 15 juli 2015

8 juli 2015 - Pendelen (deel 1)

Dit blog dient zich om gebeurtenissen tijdens de reizen die ik maak te ventileren, maar laat ik eens dit blog gebruiken om eens de pendelblogger te spelen die ik al wilde zijn - het idee speelde al een tijdje in mijn hoofd - en hierzie, het eerste deel, m.a.w. de eerste werkdag.

Om in Gouda te geraken vanuit Zandvoort, moet ik voorbereid zijn, want ik kan veel kanten op. De ene route is aanlokkelijker dan de andere, niet alleen qua reistijd (deze is toch lang), maar ook m.b.t. aansluitingstijden. Ik zal hoe dan ook meer dan anderhalf uur onderweg zijn en binnen deze anderhalf uur kan er van alles mis gaan, wat mij maakt dat ik extra op mijn hoede moet zijn voor storingen. De eerste keer dat ik specifiek naar Gouda ging vanaf huis, eindigde onverbiddelijk in een storingrijke dag, want niet alleen een defecte trein op het traject Haarlem-Leiden zorgde voor een flinke dosis vertraging, ook de intercity naar Enschede reed die dag niet omwille van herstelwerkzaamheden. Voor vandaag kies ik dezelfde route als toen: als eerste de bus naar Heemstede-Aerdenhout, die voor al bekende lezers niet onbekend mag zijn: de overstap in Haarlem na de sprinter vanuit Zandvoort genomen te hebben is onaangenaam, vandaar dat de reis in Heemstede-Aerdenhout per trein zal beginnen.

9292 raadt mij aan om (met een aankomsttijd van de bus om 07:30) de intercity naar Den Haag te nemen van 07:48, terwijl om 07:33 de intercity Dordrecht vertrekt. Dit scenario is identiek aan het verhaal van de reizen naar België via Roosendaal, dus de IC naar Dordrecht it's gonna be. Een zesledige VIRM duikt op, nog niet vol zelfs nog, ondanks dat we hier midden in de spits zitten. Oorspronkelijk zou ik in Den Haag Laan van NOI aankomen om 07:59 en daar overstappen op de sprinter van 08:10 naar Den Haag Centraal (of eventueel metro E als dat sneller is) maar ik ontdekte dankzij de wifi in de trein dat de sprinter vanuit Haarlem - ook naar Den Haag Centraal - van 07:59 (dezelfde tijd als mijn aankomst) vertraagd was en dat deed het idee opdoemen dat ik hier een goddelijke, haast onmogelijk aansluiting kon halen. De trein kwam aanrijden bij het verlaten van de trein en na met een gestaag tempo de trappen bedwongen te hebben geschiedde de overstap feilloos en zo kon ik met zeven minuten overstaptijd de intercity naar Utrecht Centraal halen, een zesledige DDZ en dat is wel nodig ook, want deze trein geniet een gemiddeld hoge bezettingsgraad.

De terugweg was er een van de dobbelsteen: de eerste de beste geschikte trein nemen en dan zien we wel. De rit vond plaats met de intercity naar Amersfoort Schothorst (overstap in Utrecht) om met een collega een stukje mee te rijden in de stacabine (drukte alom met andere woorden). Het is nooit een goed idee om via Utrecht te reizen, want ja, als je ergens zelden een garantie op een rustige zitplaats krijgt, dan is het daar wel in het drukst bezochte treinstation van het land. De trein naar Den Helder is daar zeker geen uitzondering op. Deze rit is er een zonder geschiedenis - evenmin is dat de rit naar Zandvoort. De rit duurde langer dan twee uur en ergens is dat raar als bedacht wordt dat de heenrit geschat iets meer dan anderhalf uur geduurd heeft (incl. bussen)...