zaterdag 28 maart 2015

9 april 2014 - Brielle, Hellevoetsluis, Zierikzee

Op deze dag besloot ik maar eens de Deltawerken eens af te crossen en wat plaatsen onderweg aan te doen. Geen slechte beslissing met het goede weer voor deze tijd van het jaar. Ik kan me niet herinneren dat het koud was, integendeel, ik had mijn dunne jas aan in plaats van de winterjas, zoals ik op de foto's heb kunnen ontdekken. Het is intussen een jaartje terug, maar om alvast flink in de lentesfeer te komen (zeker met het goede weer van de laatste tijd ten opzichte van de dominante grauwe foto's van de vorige verslagen) zal ik alvast maar eens wat bloeiende bloemen en bomen tonen onder een kraakheldere, blauwe lucht (met af en toe een wolkje, maar ach...)

Bloei, bloempjes, bloei! Bloei voor mama lente!
Contouren van de vesting

Meer foto's vind je HIER.

De route

06:092Zandvoort aan ZeeSP(ri. Amsterdam)
06:201HaarlemNS
06:296HaarlemIC(ri. Dordrecht)
07:183Schiedam CentrumNS
07:24-Metrostation Schiedam CentrumMC(ri. De Akkers)
07:41-Metrostation Spijkenisse CentrumRET
07:51-Bushalte Metro Centrum SpijkenisseB103(ri. Rockanje)
08:09-Bushalte Nieuwland BrielleConnexxion
lopen
09:41-Bushalte Centrum BrielleB103(ri. Spijkenisse)
09:49-Bushalte Brug Voornse Kanaal HeenvlietConnexxion
09:55-Bushalte Brug Voornse Kanaal HeenvlietB101(ri. Hellevoetsluis)
10:25-Bushalte Vesting HellevoetsluisConnexxion
lopen
12:29-Bushalte Hellevoetsluis Amnesty InternationallaanB104(ri. Renesse)
13:14-Bushalte Camping Duin en Strand ScharendijkeArriva
13:24-Bushalte Camping Duin en Strand ScharendijkeB134(ri. Zierikzee)
13:54-Bushalte Busstation ZierikzeeConnexxion
lopen
15:28-Bushalte Busstation ZierikzeeB132(ri. Goes)
15:56-Bushalte Station GoesConnexxion
16:282GoesIC(ri. Lelystad)
17:331DordrechtNS
17:503DordrechtIC(ri. Amsterdam)
19:013HaarlemNS
19:098HaarlemSP(ri. Zandvoort)
19:192Zandvoort aan ZeeNS

De wandelroutes:

Deze tocht was volledig voorbereid en op een enkele wijziging na, zijn deze routes grotendeels de werkelijk gelopen routes.

Wat ik allemaal beleefd heb

Om naar Brielle te komen, moet ik de metro nemen, voor mij de eerste maal dat ik de metrolijn C neem richting de Akkers, waarbij ik geïnspireerd werd om op een ander moment het Rotterdamse havengebied ook aan te doen met een wandeling. Metrolijn E van Den Haag Centraal naar Slinge (via Rotterdam Centraal) was vroeger een heuse verbinding van de NS die ergens in een niet bijzonder ver verleden omgetoverd werd in een feitelijke metrolijn met een bijbehorende metrofrequentie, maar metrolijn C is één van de weinige lijnen die puur voor een metro zijn aangelegd in Nederland. Soms vraag ik mezelf af waarom we van heel Nederland geen één grote metro maken met soortgelijke frequenties, maar daar is genoeg voor te bedenken om dat maar uit het hoofd te laten. Comfort zal een reden zijn om het niet te doen, de keiharde zitjes en het vele geschud zal niet aanlokkelijk zijn en om dat voor lange afstanden te gaan doen is verre van uitnodigend. Voor metrolijn C hebben we een heuse metrolijn die nooit een verbinding van de NS is geweest en dat voelt toch anders aan. Ontiegelijk hoge kosten (en daarmee hoge prijzen, zeker voor die afgelegen dorpjes die hooguit door 200 mensen per dag worden aangedaan, het is het de moeite niet waard. Allicht wel voor de Randstad, maar zeg nu zelf, acht treinen per uur naar Haarlem vanuit Amsterdam en vice versa, dat is nog frequenter dan metrolijn E... Metro's zijn op zich veel vlugger (rapid transit), drukker ook (mass transit) en hier in Rotterdam is ook alles simpel, maar toch modern ogend (dit is relatief) aangelegd, hoewel sommige stations nog wel een flink geldslurpend ontwerp hebben gekregen om de metro op zich aantrekkelijk te maken.

De overstap van Schiedam Centrum was mij niet vreemd: het is een herinnering aan de overstap op de trein naar Hoek van Holland om daar de boot naar Harwich te nemen. Ditmaal zou ik in plaats van de sprinter de metro nemen, maar de ironie leert dat de lijn naar Hoek van Holland ook 'vermetroot' zal gaan worden in een niet zo verre toekomst.

Na het 'spannende' ritje over een compleet vreemde lijn, was het overstappen geblazen op een bus - die tjokvol scholieren zou geraken - die me naar Brielle zou brengen. Het was zo'n rit waarbij integraal gestaan moest worden, maar ach.

Brielle is de eerste vestingstad die ik ooit bezocht heb, waarbij de hele stad volledig in de alom bekende 'ster' zat. Dit van zichzelf is al erg interessant en later deze dag zou nog zo'n stad volgen. Het ochtendweer was ronduit perfect te noemen en alhoewel de zon af en toe net verkeerd stond kon ik bovengemiddeld veel geslaagde foto's maken. Een aantal daarvan zijn in de galerij te aanschouwen.

Brielle kent veel historische elementen: een in baksteen neergelegde tekst 'NYET SONDER GODT' (met de alom aparte -dt ja), kanonnen, veel bastions, een zeilschip in de binnenwateren, forten en ook een beeld van Wilhelmina. Dit alles vormt het beeld van Brielle, met de vestingwal natuurlijk prominent op de voorgrond. Klein, pittoresk en bovenal rustig was het daar: nog niet volgepropt met toeristen, waardoor ik even het idee had dat de stad voor mij alleen was. Na een tijd wandelen tussen de historische huizen en bebouwing die nog dateren uit de Gouden Eeuw (ook deze met een regenteske uitstraling), kwam ik een scène tegen waarvan ik enkel maar kon denken dat het de nationale hang-je-witte-was-buiten-dag was, met een reeks vlaggen die verdomd veel leken op de Nederlandse maritieme vlag. Een beetje onderzoek gaf als resultaat dat op 1 april 1572 de hertog van Alva Den Briel verloor door een opstand van de Watergeuzen. Dat bleek een historisch moment, want Den Briel (Brielle) werd toen de eerste stad van dit land dat werd bevrijd van Spanje, en om dat te vieren werd de stad in een historisch jasje gegoten door delen van de stad vol te hangen met witte was, om de sfeer en uitstraling van vroeger weer te creëren.

Het was de nationale 'Hang-je-witte-was-buiten-dag' zeker?

Ook kwam ik dit tegen:

Een bankje met een rood slot eraan, met een hart erin gegraveerd. Sommigen noemen het vandalisme, anderen noemen het lief, hoe dan ook, in Namen (België) kwam ik dit tegen:

Precies hetzelfde model slot met wederom een hartje erin gegraveerd. Is dit een blauwe-/rode-hondcomplex met een Nederlandse plaats dat hetzelfde heeft als een andere plaats in België? Misschien leven Nederland en België wel in een parallel universum...

Na nog een horde schapen gezien te hebben op vestingwallen die van de zon aan het genieten waren of rond aan het rennen waren, opgejaagd door kinderen, was het voorwaarts richting Hellevoetsluis, de stad die ik altijd gezien heb als een compleet oninteressante plek (zoals wel meer plekken trouwens) vanwege een diepe integratie van één groot nieuwbouwcluster. Het blijkt dus óók een vestingstad te zijn en zowaar ging de reputatie van de stad aanzienlijk omhoog. Hier waren de contouren van de vestingwallen erg goed te zijn en ze zijn toch bést hoog! Hoger dan in Brielle, allicht ogenschijnlijk, maar nog steeds moet dat aanzien gecreëerd hebben bij alles en iedereen die er aan kwam lopen. Dat deze wallen volledig gevormd worden van gras blijf ik ergens toch wel wonderlijk vinden.

In Hellevoetsluis was het wachten geblazen op de bus naar Renesse, maar precies de bus die kwam zou niet naar Renesse rijden, hooguit tot Ouddorp en dat is precies waar ik niet naartoe moest, dus moest ik nog maar eens een stuk langer wachten op de bus die me wel in de richting van Renesse zou brengen, over een lange dijk heen, langs zowaar een spoorlijn die er verlaten bij lag, om daar in Scharendijke op een halte in the middle of nowhere over te moeten stappen op een volledig lege bus. Die buschauffeur moest ook gedacht hebben: wel wel, ik moet hier stoppen! Dat doe ik normaal nooit! De bus zou me door een erg leeg, laag, schilderachtig land voeren met kleine dorpjes waar de mensen wel de bus nodig hadden. Zeker met prachtig weer is dit zeer mooi om eens te berijden.

Eindbestemming was Zierikzee, maar ik moest nodig mijn behoefte doen. Ik probeerde in diverse winkels te vragen of ik het toilet gebruiken, maar er kwamen enkel afwijzingen met redenen als 'dat is in mijn privédomein' en iets ronduit bizars als 'we hebben geen toilet' als hoogtepunt van onbeschoftheid (het lijkt mij gigantisch sterk dat een fietsenmaker geen toilet heeft). Ik had geen idee waar publieke toiletten te vinden waren, maar uiteindelijk vond ik er wel een (gratis, dat wel), tot grote dank mijner zijds voor het plaatsen ervan. Vanaf dat moment begon ik het dorp stelselmatig Zeikzee te noemen vanwege de onvriendelijkheid van de bevolking aldaar. Er wordt gezegd dat Zeeuwen een stug volk zijn, maar dit sloeg toch wel redelijk alles. Ik maar een beetje staan lijden daar. Enfin, Zeikzee Zierikzee had wel genoeg mooie fotoplekken die de dag toch wel weer goed maakten, net als een verzameling politiemotoren en een zwarte Volkswagen met een kenteken, beginnend met tweemaal A. Dit betekent dat er een lid van het Koninklijk huis in Zierikzee was. Een beetje rondvragen aan twee mede-toeristen had als resultaat dat Pieter van Vollenhoven binnen was om de heropening van de gerestaureerde Nieuwe Kerk bij te wonen. Het bleek later dat ik deze twee mede-toeristen nog eens zou tegenkomen in de zomer in Moddergat (Friesland), waar we beide keren over Pim Fortuyn spraken, zonder dat wij ook maar één moment doorhadden dat wij elkaar eerder gezien hebben. Dat is ronduit toevallig, los van het treffen van een complete koninklijke stoet bij een kerk.

De frequentie van de bussen naar Goes lag hoog en de net gemiste bus werd al binnen enkele minuten opgevolgd door nóg een bus, tot groot plezier van reiziger dezes die niet zo'n zin had om nog langer op het busstation aldaar te wachten. De bus zou een rit uitvoeren over nog twee dijken (met een file op de tweede als bonus) met allebei de keren het besef dat wij wel degelijk volledig omringd kunnen zijn door water. Goes was het eindpunt, daar was het weer overstappen geblazen op de trein, om nog zonder de vertragingsellende in Haarlem op het gewone tijdstip de trein naar Zandvoort te kunnen nemen.

Denkertje van die dag

donderdag 19 maart 2015

19 februari 2015 - Bergen op Zoom, Putte

Deze tocht naar Putte (B) was initieel niet gepland. Ik heb wel betere bestemmingen op mijn lijst staan (Bergen op Zoom is er één), maar de noodzaak gebood mij om deze ondenkbare plek net over de grens aan te doen. Een zowat schizofreen grensdorp dat in principe als één dorp behandeld wordt terwijl het in twee verschillende landen ligt en - nog erger - ook nog in drie verschillende gemeentes ligt. Wat een administratief feest, maar het kan nog erger, hou volgende posts op dit blog in de gaten. Als intermezzo, voordat ik naar Putte afreisde, heb ik het lang opgewachte Bergen op Zoom aangedaan, alwaar weerom een nieuwe inspirerende stad op de bestemmingenlijst is afgevinkt.

Overblijfselen van de carnavalvieringen in Krabbegat
Achter de stadspoort
Het treurige straatbeeld van Putte

Meer foto's vind je HIER.

De route

09:091Zandvoort aan ZeeSP(ri. Amsterdam)
09:201HaarlemNS
09:298HaarlemIC(ri. Dordrecht)
10:413DordrechtNS
10:575DordrechtIC(ri. Vlissingen)
11:312Bergen op ZoomNS
12:42-Bushalte Station Bergen op ZoomB105(ri. Putte (B))
13:26-Bushalte Moretuslei Putte (B)Arriva
14:28-Bushalte Moretuslei Putte (B)B105(ri. Bergen op Zoom)
15:11-Bushalte Station Bergen op ZoomArriva
15:11-Bushalte Station Bergen op ZoomB310(ri. Rotterdam Zuidplein)
16:22-Bushalte Zuidplein RotterdamArriva
16:28-Metrostation ZuidpleinMD(ri. Rotterdam Centraal)
16:40-Metrostation Centraal StationRET
16:529Rotterdam CentraalIC(ri. Lelystad)
17:255bLeiden CentraalNS
17:274bLeiden CentraalIC(ri. Amsterdam)
17:411Heemstede-AerdenhoutNS
17:56-Bushalte Station Heemstede-AerdenhoutB80(ri. Zandvoort)
18:09-Bushalte Busstation ZandvoortConnexxion

Achtergrondinformatie

Ik had voor deze tocht eigenlijk bijna niets van tevoren voorbereid. Geen route of iets dergelijks en geen textuele planning met aantal keer overstappen etc. om ergens te komen. Het was veelal een blinde tocht, waarbij ik eigenlijk een route bedacht heb uit pure kennis van eerdere tochten en eerdere gedane research, met als doel om kosten te besparen. Ik zou die dag hoe dan ook naar België gaan, om wat op de post te doen, met zowaar België als bestemming. Ik zat te denken om naar Baarle-Nassau te gaan en daar had ik al van tevoren een route van, dus dat was makkelijk, maar nu sliep ik door mijn wekker heen (iets van twee uur later dan gepland) en ik kon alvast gaan rekenen: als ik op dat moment (9 uur) de treinen en bus zou gaan nemen naar Baarle, dan zou ik aankomen op het moment dat het postkantoor aldaar net dicht zou gaan (openingstijden van 9 tot 12... wát zeg je??), dus dat plan viel spoedig in het water. Ik had toch dat pakketje op te sturen en nu leert een beetje zoeken dat een pakketje opsturen naar het buitenland al gauw 13 of 18 euro kan kosten - een vrij onaantrekkelijke prijs. Als ik nu dat pakketje in België aflever, wordt dit pakketje als binnenlandse post beschouwd en daarmee wordt dit pakketje dus goedkoper: €6,50. Ik had geen zin om het dubbele daarvan te betalen, dus bleek Putte de ideale uitvalbasis: het wordt aangedaan door een buslijn die daar de grens over gaat, uitgevoerd door een Nederlandse vervoerder (zodoende voor mij gratis, alhoewel dat niet met alle grensoverschrijdende lijnen geldt). Eigenlijk is zo'n prijsverschil als deze bizar als je bekijkt dat dorpjes Putte in Nederland en Putte in België - los van het hebben van dezelfde naam - in de omgang gewoon als één dorp behandeld worden. Enig nadeel: het retour-afzender-adres had wel als land België, terwijl schrijver dezes toch echt in Nederland woont. Ik hou het maar op een ontwerpfoutje. Leve dat vrije Europa, of zoiets.

De wandelroutes:

Ik had initieel voor deze tocht geen routes voor Bergen op Zoom of Putte voorbereid, dus heb ik mijn instinct en gevoel voor detail weer gevolgd, op zoek naar interessante plekjes aldaar (want ik wist: hier is genoeg te zien).

Wat ik allemaal beleefd heb

Naast het eerder genoemde verslapen, geschiedde de reis naar Bergen op Zoom vrij vredig. Het overstappen in Dordrecht om verder dan daar te geraken is intussen een traditie geworden, dus verkoos ik om dáár een kwartier te wachten in plaats van een kwartier in Haarlem om hoe dan ook in een veel vollere trein terecht te komen dan wanneer ik in Dordrecht diezelfde trein opwacht. Het bleek een bijna lege te zijn (het voorste rijtuig althans) en de blauwe stoelen van de gemoderniseerde VIRM doen altijd deugd. Alleen een haperende fm-radio-ontvangst kon dat nog verstoren, maar ach. Ik wilde direct naar Putte toe, maar een beetje plannen tijdens de reis waarschuwde mij al dat ik lang kon gaan wachten op die bus, want die zou direct wegrijden. Zodoende kon ik de stad in waar ik moest overstappen, om de tijd te doden tijdens het wachten op de bus: Bergen op Zoom. Ik weet eigenlijk niet meer zo goed waarom deze stad zo vaak mij aan het zicht onttrokken is, maar deze meest Vlaamse stad van Nederland qua architectuur en pure uitstraling blijkt toch weer een verrassing te zijn. Zo zijn daar wel meer voorbeelden van te noemen toch.

Ik ben in 2013, een dag voor 31 december, naar Luik geweest en daar trof ik dit beest aan:

Ik dacht: nou, leuk, een rode hond, ook ietwat sarcastisch door de gelijknamige ziekte. Dan te bedenken dat dit beest voor een doe-het-zelf dierenzaak stond. Maf volk. Welnu, in Bergen op Zoom liep ik een straat in en daar kwam ik dit tegen:

Een BLAUWE hond, van hetzelfde type nog wel! Mijn leven geraakte hiermee incompleet, want zolang ik geen groene of gele hond van dit type gezien heb blijft er een gapend gat achter...

Net op tijd aangekomen voor de bus kon ik mij op gaan maken voor drie kwartier bustouren door dat omheengevouwen stuk Noord-Brabant dat ironisch genoeg niet aan (Belgisch) Brabant maar aan Antwerpen grenst: hoe gek kun je het krijgen! Enfin, eenmaal de laatste halte in Putte (NL) gepasseerd te zijn en weerom te zien hoe kansloos de jeugd af en toe lijkt, komen we in een compleet verschillende wereld terecht. Grauw, grijs, dof en bovenal koud was de uitstraling dat 'datzelfde' dorp net over de denkbeeldige grens voor mij heeft. De complete uitstraling was - net als alle andere keren dat ik onze zuiderburen heb aangedaan - volslagen anders. Grotendeels niet anders was toch de wijze waarop de pakketjes verwerkt werden: in een boekenwinkel, met een compacte weegschaal en een verzameling stickertjes. Voornamelijk opmerkelijk was het aantal Nederlanders dat ik daarbinnen aantrof/aan zou treffen: allemaal om massaal tabak in te slaan. Wees wel: de prijzen zijn gigantisch anders, lees: lager! Dat zijn gouden zaken voor de eigenaar. Nu heb ik wel eens de neiging om wat Franse leenwoorden te gebruiken, maar de man leek wel te weigeren om deze woorden te begrijpen. Ik probeerde een paar nog uit te leggen, maar hij vond het prima en maakte er maar wat Engels van. Wat dan ook met dat Vlaams-nationalisme, pakketje verzonden en op naar de Delhaize daar op loopafstand om twee dagkaarten voor de bus aldaar te kopen (één voor de Kusttram voor in de zomer i.c.m. zomerbus 814 Breskens-Knokke en één voor wat anders dat op het oog valt), maar zowaar was deze Delhaize gesloten. Geen hond te bekennen en plots moest ik denken aan allerlei acties die gevoerd werden, de financiële malhaize (flauw woordgrapje) waar het zich in bevindt en de zuurgooier van vrij recent (alhoewel dat laatste meer op de achtergrond speelde op dat moment). Ik ging weer terug naar de boekwinkel, want die bleek na wat rondvragen ook deze dagkaarten te kopen, waarna de eigenaar het met een Vlaams-sjieke 'ça va' vanaf bracht. Het is en blijft een onvergelijkbaar volk.

Op de weg terug zat ik niet zo te wachten op de trein in Bergen op Zoom, dus besloot ik de bus naar Rotterdam te nemen vanaf daar en vanuit de bus kwam ik nog een stuk vesting tegen die ik nog niet tegengekomen was tijdens mijn wandeltocht, dat de tocht in Bergen op Zoom ook weer wat meer compleet maakte. De bus was een touringbus, wat mij de gelegenheid bood om mijn tablet aan de USB-opladers aan het dak te sluiten, zodat ik geen zorgen meer hoefde te maken voor de leeglopende batterij. De tocht verliep kalm, even overstappen in overstapwalhalla Zuidplein op de metro van Rotterdam maakte de terugweg een grappige afwisseling, waarna de trein weer 'gewoon' haar intrede deed aan de vooravond van de avondspits (vooravondspits?).

De beoordelingen

Bergen op Zoom is een aangename afwisseling binnen Brabant dat België/Vlaanderen wel vrij dicht bij huis brengt. Nu weten we dat België 'nogal anders is' dan Nederland, er zijn genoeg plekken waar de gebouwde treurnis heerst en er zijn genoeg wegen die bagger zijn. Hoe dan ook, drie sterren voor een aangename verrassing met vrolijke gebouwen en genoeg monumenten om te aanschouwen.

Putte (B) is niet zo interessant om te voorzien van een beoordeling, het is een grensplaatsje dat niets toeristisch in zich heeft, en omdat ik enkel naar Putte gegaan was om een pakketje af te leveren, heb ik niets van de omgeving kunnen zien. Desondanks zou die beoordeling erg laag uitvallen.

Poëzie van die dag

vrijdag 13 maart 2015

21 januari 2014 - Stedum, Loppersum

Voor de verandering besloot ik maar eens de nieuwsgierige, betrokken persoon te zijn en daadwerkelijk eens 'exclusief' mij in het rampgebied van het Groningse gasveld te bevinden. Zo geschiedde een 'bliksembezoekje' aan een dorpje dat volgens mijn research zwaar getroffen was (Stedum) en het ernaast liggende stadje Loppersum. Het weer ontnam mij mijn zin om nog verder naar Appingedam toe te aan, waardoor het eigenlijk een vrij korte tocht is gebleven, maar wandelingen hoeven ook niet per se altijd lang te zijn. De foto's zeggen immers genoeg (en daar ging het toch wel om).

Het begon met een scheur...
...dit werden er meer...
...en meer...
...tot op een gegeven moment...

Meer foto's vind je HIER.

De route

Merkwaardig genoeg (gezien de routes die ik nog wel bewaard heb) heb ik omwille van de lange tijd terug geen routeplanning opgeslagen of gemaakt, maar ga er maar vanuit dat ik om half 1 aankwam in Stedum, waarna ik rond 14:12 aangekomen ben in Loppersum, dat ik om 16:16 Loppersum weer verlaten heb (op basis van het moment van nemen van foto's op de stations aldaar) en dat ik om 19:19 Amsterdam Centraal heb verlaten met de sprinter richting Zandvoort. Naar mijn mening is de gelopen route niet interessant om hier te vermelden omdat Stedum te klein is om er een degelijke wandelroute van te maken (ik heb er enkel wat rondgezworven en enkel een routeloze kaart gebruikt om toch mijn gevonden adressen aan te doen) en Loppersum uiteindelijk ook veelal rondzwerven werd in de hoop om wat merkwaardigs tegen te komen (zoals ik dat in Stedum ben tegengekomen).

Een beetje geschiedenis

De noordelijke nevenlijnen (alle dieselspoorlijnen van boven en naast Groningen en Leeuwarden, zoals deze genoemd worden) zijn de alom bekende noordelijkse lijnen die we kennen van de Wadlopers. Deze waren één van de eerste trajecten die in Nederland openbaar aanbesteed werden. De lijn Santpoort-Noord - IJmuiden was de eerste die openbaar aanbesteed werd in 1996 (Lovers Rail) en de meest onrendabele lijn van Nederland, Almelo-Mariënberg volgde daarna in 1999 (door Oostnet). In 1999 werden ook de lijnen op de noordelijke provincies concurrenten van de NS. 't Begon met NoordNed (dat ook de bussen verzorgde), dat later uitdraaide in het huidige Arriva.

Altijd een beetje ondergesneeuwd geweest bij het volk der Randstad als een boemellijntje, zo traag als dikke kwalijkheden en vol met leegte. Integendeel - het is een druk bezochte lijn met treinen die toch best snel doorraggen door het platte gasboorlandschap. Af en toe een paar maffe afwijkingen in de dienstregeling (niet overal een halfuursdiensregeling), inclusief de aparte opzet van de dienstregeling van NS vanuit Groningen en Leeuwarden (feitelijk een uursdienstregeling, maar toch ook weer niet), maar hé, een trein is toch een stuk sneller dan een bus die eens in de zoveel keer rondkart door de vredige vergetelheid.

Wat ik allemaal beleefd heb

Nop, geen aardbevingen, wel een zootje vertragingen in het noorden van het land en een kapotte display met vertrektijden in Stedum. Het leek alsof de apocalyps had toegeslagen in Stedum: de belangrijkste verkeersader naar het station toe lag helemaal open door werkzaamheden en die weg was al veranderd van een strook asfalt in een door en door vermodderde weg (het was een regenachtige periode die week) waar ook geen auto meer doorheen kon komen. Sowieso kwam er geen auto in Stedum zelf, want er reed ook helemaal niets die dag aan gemotoriseerde vierwielers. Ja, het was er zo goed als dood qua leven. Af en toe een fietser die verdwaald rondreed over miezerig fietspaadje, dwars door de miezerige droefheid die de lucht mij wilde aansmeren.

Al lopende naar het 'bruisende dorpshart' vielen de scheuren en andere vormen van schade direct op. Het zag er allemaal slecht uit, maar dramatisch... wel, bij een paar was het wel degelijk om te janken, zonder twijfel. Eén huis stond integraal te steunen op een omwalling van steigers, waarbij de voordeur bijna weggebonjourd was, maar de bewoners niet: die zaten gewoon tennis op Eurosport te kijken. Ik kwam een bewoner te spreken aldaar en de reactie was eigenlijk was ik wel en niet verwacht had. Pessimisme als in 'je doet er toch niets tegen' in de context van de aardbevingen en de verzakkingen, want al zou je de gaskraan dichtdraaien, dan blijft de grond immers leeggezogen en daarmee instabiel. Toch kon 'ie er om lachen, weliswaar als een boer met kiespijn, letterlijk (de boer dan, misschien had hij ook wel kiespijn, weet ik veel).

Na een potje verbazing en verwondering vertrok ik naar Loppersum, precies een week vóórdat minister Kamp dat dorp zou gaan bezoeken en de bewoners de boel daar flink op stelten gingen zetten als in de Tweede Slag om Loppersum. Ik moet een vooruitziende blik gehad hebben o.i.d., maar ik zag tussen de 'boze-groningersposters' eigenlijk niet zoveel schade als in Stedum. Wel was er een kerk zwaar beschadigd, met een scheur die naast de tekst 'Hij is onze vrede' (vrij ironisch toch) en waren er hier en daar nog wat scheuren die je overal wel kan vinden daar, denk ik.

De beoordelingen

Stedum is geen vakantieoord, het is gewoon een klein dorp dat het geluk heeft een klein treinstation te bezitten. Niets te beleven, of je moet een ramptoerist zoals ik zijn. Ik wilde het één ster geven, maar ik vind het dusdanig de moeite waard om het te bezoeken dat ik ruimhartig twee sterren gaf.

Loppersum is weliswaar wat groter, maar veel meer te doen is er niet echt. Het heeft wel de uitstraling van een gemiddeld groter Gronings dorp met wat meer huizen eromheen. Voor aardbevingsschade is Stedum een stuk interessanter. Een rondreisje met de bus levert meer interessante beelden op. Twee sterren.

vrijdag 6 maart 2015

13/17 februari 2015 - Utrecht

Na Amsterdam, Rotterdam en Den Haag was het nu toch wel eens de tijd om ook de vierde grootste stad van 't land aan te doen. Ik heb wel langer 'verzuimd' grote steden aan te doen (blijkbaar waren de dorpjes en kleinere steden een stuk interessanter), maar nu lijkt dat toch wel van voorbijgaande aard te zijn. Voor Utrecht heb ik een degelijke wandeling gecreëerd van zo rond de 12 kilometer, waarvan bleek dat ik dit in twee dagen op moest gaan splitsen. Met zo veel reisjes krijg ik toch wel de indruk dat mijn indruk die ik had van een plaats toch na afloop toch iets voor wijziging vatbaar is, zo ook hier in redelijk grote mate.

Stadsgracht met Domtoren
Blik op de Singel

Meer foto's vind je HIER.

De route

De route was vrij eenzijdig: in plaats van vroeg in de ochtend weg om dan de hele dag onderweg te zijn, besloot ik om deze dagen omstreeks half 12 pas het huis te verlaten, om in Amsterdam op te stappen op de intercity naar Nijmegen, óf Maastricht. Toch niet de meest ideale toestand wanneer ik per sprinter (vanuit Zandvoort) Amsterdam binnenkom, want dat vraagt om een wachttijd van rond de 14 minuten. Exacte tijden van de dagen heb ik niet bijgehouden.

De wandelroute:

Hoewel ik deze dag in twee dagen liep, had ik een route voor één dag. Let wel: op deze kaart begon ik bij B en liep ik naar A. Ontwerpfoutje :) Ook moet ik erbij vertellen dat ik bij eindpunt 'A' de bus heb genomen om naar het station te komen. Op dit moment was deze halte die hier aangegeven staat (Sint Jacobsstraat) niet in gebruik, waardoor ik de halte erna (Rozenstraat) heb genomen.

Een beschrijving

Het grootste station van het land bevindt zich in het midden van het land: Utrecht Centraal. Net als met thuis eindigen met de bus in Zandvoort trek ik spoedig een vies gezicht bij het lezen van een advies om over te stappen in Utrecht Centraal. De eeuwige drukte in het midden van de eeuwige bouwput. Het station dat aansluit op een winkelcentrum en het station dat 14 bruikbare sporen aan knooppuntellende kent. Het is toch wel een begrip waar vroeg of laat iedereen mee te maken lijkt te krijgen bij het rondreizen door het land, of je moet steevast om willen rijden. Het station werd beroemd door zijn enorme blauwe klapperende bord. Dat werd vervangen door een LCD-scherm, maar ik ben dat LCD-scherm nergens tegengekomen tot grote teleurstelling. Tenminste niet zo stinkend als Amsterdam Centraal, dat dan weer wel, wil het nu ook weer niet een uitstraling geven van een stad die toeristen wil trekken. In tegendeel, dat "Wees welkom!"-gehalte is geenszins terug te vinden in de donkere, Namur-achtige uitstraling dat het heeft, vol chaos, herrie door verbouwingen en omleidingen. Dat wordt nog wat met de Tour de France dit dit jaar in Utrecht zal aanvangen.

Wat ik allemaal beleefd heb

Op dag 1 vertrok ik naar mijn gevoel veel te laat uit Zandvoort vertrok qua tijd dat ik mijn huis verliet, maar dat gevoel had ik ook toen ik in Haarlem geraakte: een intercity uit Amsterdam had vertraging, waardoor wij ook vertraagd werden. Tja, welke intercity wil nu voor een sprinter rijden? Dat is immers een garantie voor nóg meer vertraging en een nieuwe club boze reizigers. We kwamen ondanks de vertraging toch zo'n 1 minuut later aan dan voorzien in Amsterdam. Op Amsterdam kwam ik een oude bekende tegen, met wie het aangenamer tijddoden was dan enkel alleen, wachtend op de intercity naar Nijmegen.

In Utrecht voldeed ik het eerste deel met het voornemen om de rest ook af te maken en de Domtoren eens van dichtbij te bekijken (zover kwam de wandeling nog niet) en om verder op pad te gaan. Via een contact uit Italië ben ik in aanraking gekomen met het fenomeen Lindt, de chocolatier. Ik zag toevallig een vestiging van dat bedrijf staan in Utrecht, wat mij natuurlijk direct deed denken aan de - hoe zal ik dat netjes zeggen - diepe chocoladeliefhebber die dit contact is. Ik maakte deze ontdekking natuurlijk bekend via de chatweg, waarna ik teleurstelling heb gezaaid door erbij te vertellen dat ik er niet in ben geweest.

Eenmaal in Amsterdam was de trein naar Zandvoort net vertrokken, maar ik had geleerd dat wanneer deze trein 10 minuten moest gaan wachten in Haarlem, ik de intercity naar Den Haag Centraal kon nemen en daarmee diezelfde sprinter naar Zandvoor alsnóg kon halen! Vol hoop sprong ik de intercity naar Den Haag in, maar dit ideale scenario kwam in gevaar, want de trein vertrok maar niet in Amsterdam. Een vertraging van 5 minuten kon ik nog wel hebben, maar dit werden er meer en meer waarna dit sprookje als sneeuw voor de zon alweer verdwenen was. Uit pure teleurstelling verliet ik deze trein in Amsterdam Sloterdijk om dáár maar op de trein naar Zandvoort te wachten. Tot overmaat van ramp moest de trein naar Zandvoort weer eens 10 minuten langer gaan wachten in Haarlem door de kruisende goederentrein (die ik overigens nergens zag). Dat zal dan weer december 2015 omgetoverd worden in de nieuwe dienstregeling, maar daarmee is de reistijd nog steeds 25% langer dan gebruikelijk! Het is vrijdag de 13e vandaag zeker? Ja, dat was het toevallig wel ja.

Op dag 2 begon de rit iets vroeger, weliswaar nog steeds na tienen en met een SLT (net als op dag 1 overigens). Ik werd 'vergezeld' (als in, de medereizigers die op de stoeltjes naast mijn stoeltjes kwamen zitten) door een ouderwets ogende jongedame (ik schat haar niet ouder in dan 23) met een modieuze bril uit de jaren-'70, die de tijd verdeed met breien (ze had een iPhone, dat dan weer wel, in plaats van zo'n ding met draaischijf ervoor), die gezellig eens een dagje ging treinen met vaderlief die maar één arm leek te hebben, want een mouw van de lange jas was naar binnen gevouwen. Toen hij naar zijn telefoon zocht spotte ik toch nog een tweede arm die verborgen zat onder de jas. Dat scheelt toch weer een hoop als het enkel een blessure is.

Het stuk Amsterdam-Utrecht (dat voor mijn gevoel toch veel te lang duurt, net zoals het hele traject Amsterdam-Maastricht met alles ertussenin) was bezeten door drukte, maar ik had uit pure tactiek toch weer een plekje weten te krijgen door naast de WC te gaan zitten. Iemand kwam daar tegenover me te zitten, die gebruik ging maken van het toilet. Het was een wonder hoe deze man van enig formaat zich toch door het toiletdeurtje heen wist te krijgen en nog verwonderlijker en bewonderenswaardiger dat deze na afloop de toiletruimte vol leek te spuiten met deodorant of iets dergelijks om alle onaangename geurtjes te vaporiseren. Waarvan akte!

De terugweg was vrij teleurstellend qua snelheid. Ik kwam precies op zo'n slecht tijdstip aan dat ik de intercity gemist had en de eerstvolgende trein naar Amsterdam een sprinter naar Uitgeest was. Zo kortzichtig als ik was die dag en hoe hongerig ik ook nog eens was (zo-snel-mogelijk-naar-huis) stapte ik de sprinter in, in de ijdele hoop eerder aan te komen in Amsterdam dan de intercity die zo'n acht à tien minuten later zou aankomen. Dat werd een geduldpraktiserend ritje, waarna ik besloot om in Amsterdam Holendrecht de trein der traagheid te verlaten om het allemaal nog wat erger te maken en een nóg tragere trein der traagheid te nemen: de metro. Ik hoopte stiekem een ritje in die nieuwe metro te maken, maar ik had pech: de trein naar Isolatorweg (via Sloterdijk dus) was een oude CAF-metrotram-achtige-bak die me niet veel enthousiaster kon maken. Ik besloot in Amsterdam Bijlmer-ArenA deze metro te verlaten om daar over te stappen op de metro naar Amsterdam Centraal en daar kwam zowaar het nieuwe materieel gelijk aan. Het zijn mooie dingen geworden toch, een stuk langer dan de vorige en een stuk toegankelijker. Tenminste zonder vernederende vertraging in Haarlem kwam ik op tijd in Zandvoort weer aan.

De beoordelingen

Utrecht krijgt van mij drie sterren, en dat is toch wel weer aan de lage kant. Het heeft me niet bijzonder veel kunnen bekoren als toeristisch oord zijnde, dat mensen aan zou moeten trekken om bekend te worden als vakantiebestemming. Het is gewoonweg geen vakantiebestemming en dat zal het heel moeilijk ooit worden, met uitzondering op de dagjesmensen naar het Spoorwegmuseum of een theater o.i.d. na. Daar zal het niet bouwputterig meeer moeten zijn (alles rondom het centrum lag immers helemaal open!) en het station er een stuk uitnodigender geworden moeten zijn dan deze 'zo alles maar even neergezet voor de toegankelijkheid omdat hier toevallig veel reizigers moeten over- of uitstappen'-kwaliteit.

Het leesvoer

Nog steeds De Siciliaanse Opera van Andrea Camilleri. De volksschouwburg is zo goed als afgebrand, de hoofd-rechercheur doet het met een slachtoffer van de brand, een edele raakt dronken en maakt alles en iedereen belachelijk over de opera en door de opera, complotten herrijzen en uiteindelijk weet iedereen dat die opera er nooit had moeten komen, op de organisator na. Het begint nu toch wel vormen aan te nemen waarin het verhaal wel op zijn plaats valt en sarcasme nog prominenter de boventoon gaat spelen in het door corruptie gevoede wereldje op het eiland der maffia.