Voor de verandering besloot ik maar eens de nieuwsgierige, betrokken persoon te zijn en daadwerkelijk eens 'exclusief' mij in het rampgebied van het Groningse gasveld te bevinden. Zo geschiedde een 'bliksembezoekje' aan een dorpje dat volgens mijn research zwaar getroffen was (Stedum) en het ernaast liggende stadje Loppersum. Het weer ontnam mij mijn zin om nog verder naar Appingedam toe te aan, waardoor het eigenlijk een vrij korte tocht is gebleven, maar wandelingen hoeven ook niet per se altijd lang te zijn. De foto's zeggen immers genoeg (en daar ging het toch wel om).
Meer foto's vind je HIER.
De route
Merkwaardig genoeg (gezien de routes die ik nog wel bewaard heb) heb ik omwille van de lange tijd terug geen routeplanning opgeslagen of gemaakt, maar ga er maar vanuit dat ik om half 1 aankwam in Stedum, waarna ik rond 14:12 aangekomen ben in Loppersum, dat ik om 16:16 Loppersum weer verlaten heb (op basis van het moment van nemen van foto's op de stations aldaar) en dat ik om 19:19 Amsterdam Centraal heb verlaten met de sprinter richting Zandvoort. Naar mijn mening is de gelopen route niet interessant om hier te vermelden omdat Stedum te klein is om er een degelijke wandelroute van te maken (ik heb er enkel wat rondgezworven en enkel een routeloze kaart gebruikt om toch mijn gevonden adressen aan te doen) en Loppersum uiteindelijk ook veelal rondzwerven werd in de hoop om wat merkwaardigs tegen te komen (zoals ik dat in Stedum ben tegengekomen).Een beetje geschiedenis
De noordelijke nevenlijnen (alle dieselspoorlijnen van boven en naast Groningen en Leeuwarden, zoals deze genoemd worden) zijn de alom bekende noordelijkse lijnen die we kennen van de Wadlopers. Deze waren één van de eerste trajecten die in Nederland openbaar aanbesteed werden. De lijn Santpoort-Noord - IJmuiden was de eerste die openbaar aanbesteed werd in 1996 (Lovers Rail) en de meest onrendabele lijn van Nederland, Almelo-Mariënberg volgde daarna in 1999 (door Oostnet). In 1999 werden ook de lijnen op de noordelijke provincies concurrenten van de NS. 't Begon met NoordNed (dat ook de bussen verzorgde), dat later uitdraaide in het huidige Arriva.
Altijd een beetje ondergesneeuwd geweest bij het volk der Randstad als een boemellijntje, zo traag als dikke kwalijkheden en vol met leegte. Integendeel - het is een druk bezochte lijn met treinen die toch best snel doorraggen door het platte gasboorlandschap. Af en toe een paar maffe afwijkingen in de dienstregeling (niet overal een halfuursdiensregeling), inclusief de aparte opzet van de dienstregeling van NS vanuit Groningen en Leeuwarden (feitelijk een uursdienstregeling, maar toch ook weer niet), maar hé, een trein is toch een stuk sneller dan een bus die eens in de zoveel keer rondkart door de vredige vergetelheid.
Wat ik allemaal beleefd heb
Nop, geen aardbevingen, wel een zootje vertragingen in het noorden van het land en een kapotte display met vertrektijden in Stedum. Het leek alsof de apocalyps had toegeslagen in Stedum: de belangrijkste verkeersader naar het station toe lag helemaal open door werkzaamheden en die weg was al veranderd van een strook asfalt in een door en door vermodderde weg (het was een regenachtige periode die week) waar ook geen auto meer doorheen kon komen. Sowieso kwam er geen auto in Stedum zelf, want er reed ook helemaal niets die dag aan gemotoriseerde vierwielers. Ja, het was er zo goed als dood qua leven. Af en toe een fietser die verdwaald rondreed over miezerig fietspaadje, dwars door de miezerige droefheid die de lucht mij wilde aansmeren.
Al lopende naar het 'bruisende dorpshart' vielen de scheuren en andere vormen van schade direct op. Het zag er allemaal slecht uit, maar dramatisch... wel, bij een paar was het wel degelijk om te janken, zonder twijfel. Eén huis stond integraal te steunen op een omwalling van steigers, waarbij de voordeur bijna weggebonjourd was, maar de bewoners niet: die zaten gewoon tennis op Eurosport te kijken. Ik kwam een bewoner te spreken aldaar en de reactie was eigenlijk was ik wel en niet verwacht had. Pessimisme als in 'je doet er toch niets tegen' in de context van de aardbevingen en de verzakkingen, want al zou je de gaskraan dichtdraaien, dan blijft de grond immers leeggezogen en daarmee instabiel. Toch kon 'ie er om lachen, weliswaar als een boer met kiespijn, letterlijk (de boer dan, misschien had hij ook wel kiespijn, weet ik veel).
Na een potje verbazing en verwondering vertrok ik naar Loppersum, precies een week vóórdat minister Kamp dat dorp zou gaan bezoeken en de bewoners de boel daar flink op stelten gingen zetten als in de Tweede Slag om Loppersum. Ik moet een vooruitziende blik gehad hebben o.i.d., maar ik zag tussen de 'boze-groningersposters' eigenlijk niet zoveel schade als in Stedum. Wel was er een kerk zwaar beschadigd, met een scheur die naast de tekst 'Hij is onze vrede' (vrij ironisch toch) en waren er hier en daar nog wat scheuren die je overal wel kan vinden daar, denk ik.
De beoordelingen
Stedum is geen vakantieoord, het is gewoon een klein dorp dat het geluk heeft een klein treinstation te bezitten. Niets te beleven, of je moet een ramptoerist zoals ik zijn. Ik wilde het één ster geven, maar ik vind het dusdanig de moeite waard om het te bezoeken dat ik ruimhartig twee sterren gaf.
Loppersum is weliswaar wat groter, maar veel meer te doen is er niet echt. Het heeft wel de uitstraling van een gemiddeld groter Gronings dorp met wat meer huizen eromheen. Voor aardbevingsschade is Stedum een stuk interessanter. Een rondreisje met de bus levert meer interessante beelden op. Twee sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten