zondag 13 december 2015

10 september 2015 - Pendelen (deel 21)

Het weer

Het voelt aan alsof het gevroren heeft in de ochtend. Later zou het sowieso zonnig worden en goed warm. Mijn geanticipeerde kledingkeuze (aan de kou) zou zinloos gebleken zijn.

De heenreis

Tien bakken VIRM zeg ik, en dat houdt in: helemaal voorin of helemaal achterin zitten. De grootste kans op een plek is helemaal voorin, gezien het vertrek in Amsterdam Centraal en het uiteinde van spoor 2 of 4, maar vaak ga ik achterin mijn heil zoeken omwille van een snelle overstap te Laan van NOI. Het is weer stampertjesdruk, maar plek heb ik. Te Leiden is het nog stampertjesdrukker dan al het geval was: massa's forenzen en andere geluklozen (qua zitplekzoekenden) wachten de trein op de plek waar de trein in het midden komt. Ach, voorbereiding en zien hoe lang de trein wordt is toch ook een enorm voordeel. Het maakt het leven in de spits erg veel draaglijker, tenzij je in het heetst van de spits een vierledige VIRM inzet te Den Haag Centraal voor de intercity via de Oude, natuurlijk...

Ik reed door naar Rotterdam. Het was een lichte chaos, want er was geen treinverkeer mogelijk tussen Dordrecht en Lage Zwaluwe. Daar werd eventjes een zenuw opengelegd: intercity's (Vlissingen, Venlo, Brussel) en alle sprinters naar Breda en Roosendaal werden beperkt tot Dordrecht. Dat is een erg groot deel, voor zo'n kort stukje dat vroeger al een enorm knelpunt was in plaats van knooppunt, zonder fly-overs die er nu wel zijn.

Mijn trein naar Gouda had er geen last van, maar de intercity naar Leeuwarden was vertraagd: plus vijf. Het was zeer druk op het perron en ik verkaste al na een tijdje wachten naar de sprinter richting Gouda Goverwelle. Ik had heel even de hoop dat deze eerder zou gaan en ik iedereen kon gaan uitzwaaien uit puur leedvermaak, maar mijn gezonde verstand riep mij terecht tot de orde: intercity's krijgen normaal gesproken altijd voorrang en zo geschiedde, toen de intercity na vijf minuten aan kwam rijden. De trein raakte stampvol, het was weer een geval staan in het gangpad, maar mijn sprinter bleef heerlijk rustig.

De terugrit

Ik heb niets voorbereid qua vaste route en ik kies ervoor om het de-eerste-trein-die-ik-tegenkom-neem-ik principe toe te passen - ik zou hoe dan ook met twee overstappen moeten leren leven, hoewel ik in één geval ook met slechts één overstap zou kunnen doorkomen. Groter verschil dan een half uurtje extra reistijd voor de langste omrit zou het niet kunnen worden. De verkozen trein werd de intercity naar Enschede, om in Utrecht de overstap te maken richting de gewoonlijke drukte der drukten. Deze was goed te doorstaan en zelfs een zitplek bleek de praktijk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten